#หนึ่งเดือนต่อมา
"แม่กับพ่อเรียกผมกับชามา มีอะไรหรือเปล่าครับ" คลินต์เปิดปากถามแบบงงๆ หลังจากที่แม่บ้านไปตามเขาและใบชาให้ลงมา บอกว่าพ่อและแม่เรียกให้มาพบ
"ไม่ต้องกลัวหรอก ไม่ใช่เรื่องไม่ดีอะไรหรอก" ผู้เป็นแม่เอ่ย
"ครับ?"
"ใบชา..."
"คะ คุณหญิง" ใบชาขานรับน้ำเสียงใสๆ มือสองข้างวางทาบทับกันบนตักอย่างมีมารยาท ก่อนที่มือของเธอนั้นจะถูกแม่ของคลินต์จับไปอย่างแผ่วเบา
"ฉันมีของจะให้"
"???"
"นี่คือแหวนประจำตระกูลเรา" น้ำเสียงของคุณหญิงกานดานุ่มนวล แต่ก็หนักแน่นเอามากๆ "ตามกฎของตระกูลก็คือ แหวนวงนี้จะต้องตกทอดแก่สะใภ้ในแต่ละรุ่น เพื่อส่งต่อไปจนกว่าจะสิ้นสายเลือดของเรา"
"หะ ให้ชาเหรอคะ?" ใบชาพูดเสียงตะกุกตะกัก ทำตัวไม่ถูกเมื่อรู้ว่าจะต้องครอบครองแหวนที่มีราคาแพงและสำคัญกับตระกูลของคลินต์มากขนาดนี้
มันไม่เหมาะกับเธอเลยสักนิด
คลินต์นั่งมองแล้วยิ้มขณะที่ใบชานั้นกำลังหนักใจ เธอไม่อยา
