#วันถัดมา
"อุ้ย ขอโทษค่ะ ฉันไม่ทันได้มอง" ใบชาเอ่ยขอโทษด้วยความรู้สึกผิด เพราะเกือบจะเดินชนกับแม่ของคลินต์ที่มาชะเง้อหน้ารออยู่ตรงหน้าบ้าน
"ไม่เป็นไร มะโซวล่ะ?"
"กำลังเตรียมตัวไปเรียนอยู่ด้านบนค่ะ"
"อ๋อ..."
"ขอตัวก่อนนะคะ"
ใบชารีบเดินหนีไป เธอคิดว่าแม่และพ่อของคลินต์กลับไปแล้ว ไม่คิดว่าจะยังอยู่ที่นี่ เมื่อวานก็ไม่ได้สนใจอีกเลยว่าจะกลับไปแล้วหรือยัง เช้ามาเจอแบบนี้ก็น่าตกใจอยู่ไม่น้อยเหมือนกัน
สักพักต่อมา...
"คุณย่า!"
"จะไปเรียนแล้วเหรอครับ แล้วนี่ใครไปส่ง หืม?" แม่ของคลินต์เอ่ยถามด้วยเสียงอบอุ่น
"คุณลุงครับ ลุงเต้ไปทำงาน คุณลุงก็เลยไปส่ง ไปส่งแม่ด้วยครับ"
"อ๋อ..."
"มะโซวครับ ไปกันเถอะ เดี๋ยวจะสายนะครับ"
"ครับแม่"
ใบชาพาลูกชายไปขึ้นรถของคลินต์ที่จอดรออยู่หน้าบ้านหลังใหญ่ ก่อนที่เขาจะขับรถพาเธอและลูกไปส่งที่โรงเรียน
"พ่อแม่พี่เขาพักที่นี่เหรอ?"
"อื้ม นอนที่นี่น่ะ"
