พลาดรักนักฟุตบอล

ขอโทษ...1

“ปวดหัวเหมือนจะเป็นไข้ค่ะหัวหน้า ขอขวัญพักวันนึงก็น่าจะดีขึ้น แล้วพรุ่งนี้ขวัญจะไปทำงานตามปกตินะคะ” ขวัญข้าวพยายามเอ่ยออกมาให้ปกติที่สุด ทั้งที่น้ำตาของหญิงสาวกำลังไหลออกมาอาบอยู่เต็มสองแก้มของเธอ

[ถ้าพรุ่งนี้ไม่ไหวก็ไม่ต้องมานะ] ศักดิ์ชายเอ่ยด้วยน้ำเสียงเมตตา เมื่อทั้งคู่สนทนากันจบเรียบร้อยแล้วต่างฝ่ายต่างก็วางสายไป

เวลาผ่านไปเนิ่นนานเท่าไหร่ไม่รู้ ขวัญข้าวยังคงร้องไห้เสียใจ เธอกลายเป็นผู้หญิงใจง่ายที่ยอมพลีกายให้เขาไปแล้ว เธออุตส่าห์สงวนสิ่งที่มีค่าที่สุดในชีวิตไว้รอผู้ชายคนที่เธอรัก แต่เธอกลับยอมปล่อยตัวให้กับหนุ่มนักฟุตบอลคนที่เธอปลาบปลื้ม โดยที่เขาไม่เห็นค่าของมันเลย

หลังจากที่รำพึงรำพันอยู่สักพักใหญ่ ขวัญข้าวก็รู้สึกตัวเธอยังไม่ได้ป้องกันเลย เธอจะปล่อยให้เกิดเลือดเนื้อเชื้อไข ที่มาจากความผิดพลาดของทั้งคู่ไม่ได้ เมื่อคิดได้ดังนั้นขวัญข้าวจึงรีบหยิบแว่นตาดำขึ้นมาสวม แล้วเดินลงไปที่ร้านขายยาด้านล่างคอนโด เมื่อถึงที่ร้านขายยา เธอรีบเดินเข้าไปด้านในอย่างรีบร้อน เพราะเธอกลัวว่ามันจะเกินกำหนดเวลา ที่สามารถรับประทานยาคุมกำเนิดฉุกเฉินได้

“หวัดดีค่ะ ขอซื้อยาหน่อยค่ะ” ขวัญข้าวเอ่ยเสียงเรียบ

“รับยาอะไรคะ” เภสัชกรเจ้าของร้านขายยาเอ่ยขึ้นมาเสียงหวาน

“ยาคุมกำเนิดฉุกเฉินค่ะ” ขวัญข้าวเอ่ยด้วยความเขินอาย

“ไม่ทราบว่ามีเพศสัมพันธ์กันเกินยี่สิบสี่ชั่วโมงหรือยังคะ” เภสัชกรสอบถามเพื่อประสิทธิภาพการทำงานของยา

“ยะ...ยังค่ะ” ขวัญข้าวติดอ่างด้วยความเขินอายที่ต้องมาตอบคำถามแบบนี้

เภสัชกรสาวหยิบยาคุมกำเนิดฉุกเฉินออกมา พร้อมทั้งอธิบายวิธีการใช้งานอย่างละเอียด ขวัญข้าวตั้งใจฟังก่อนที่เธอจะเดินออกจากร้านขายยาขึ้นไปที่ห้องของเธอ

แต่ก่อนที่เธอจะเข้าห้องหญิงสาวก็ไม่อาจละสายตาไม่ให้หันไปมองห้องข้างๆได้ แต่เธอก็พบว่ามันปิดเงียบอยู่ หญิงสาวจึงตัดใจเดินเข้าไปในห้องเพื่อรับประทานยาคุมกำเนิดฉุกเฉินทันที

ในขณะที่ภาคินใช้เวลาอยู่ในห้องเกือบทั้งวันด้วยความรู้สึกผิด แต่พอตกเย็นชายหนุ่มก็ออกไปดื่มเหล้าด้วยความรู้สึกเครียดกับมรสุมที่เข้ามาในชีวิตของเขา เมื่อสังสรรค์กับบรรดาเพื่อนๆเรียบร้อยแล้ว ชายหนุ่มก็กลับมาที่ห้องด้วยสภาพเมามายไม่เป็นท่า เขาร้องโหวกเหวกโวยวายเพราะเปิดห้องไม่ได้ ขวัญข้าวทนฟังอยู่พักใหญ่ๆ ความอดทนของเธอก็หมดลง