เส้นทางใหม่...2

799 คำ

เช้าวันต่อมา ก๊อกๆๆๆ ก๊อกๆๆๆ ก๊อกๆๆๆ เสียงเคาะประตูกระหน่ำดังปลุกชายหนุ่มที่หลับไหลให้ตื่นจากนิทราด้วยความหงุดหงิด "ใครมาปลุกแต่เช้าเลยวะ" ภาคินพึมพำด้วยความไม่พอใจพลางเดินไปเปิดประตู เมื่อชายหนุ่มเปิดประตู เขาก็รู้สึกไม่พอใจเป็นอย่างยิ่ง เพระคนที่มารบกวนเวลานอนของเขาคือหญิงสาวข้างห้องที่เขายังไม่เคยถามแม้แต่ชื่อ “อะไรของคุณ จุ้นจ้านเหลือเกิน” ชายหนุ่มอารมณ์เสียเพราะถูกปลุกขึ้นมาจากนิทรา “ฉันจะมาคุยกับคุณเรื่องพฤติกรรมแย่ๆของคุณ” ขวัญข้าวกล่าวด้วยน้ำเสียงดุ “เธอเป็นใคร ถึงจะมายุ่งวุ่นวายเรื่องส่วนตัวของฉัน” ภาคินเอ่ยออกไปด้วยความยียวน “ฉันก็ไม่อยากยุ่งหรอกนะ ถ้าคุณไม่ส่งเสียงโวยวายรบกวนคนอื่นทุกวัน” ขวัญข้าวเอ่ยด้วยความเหลืออด “อ้าวเหรอ ฉันนึกว่าติดใจฉัน” ภาคินเอ่ยเสียงเรียบแต่มันทำให้ขวัญข้าวหน้าแดงด้วยความโกรธ หญิงสาวฟาดฝ่ามือไปที่ใบหน้าของชายหนุ่ม ทำให้ใบหน้าของชายหนุ่มหันตามแรงตบของหญิงสาว ก่อนที่ชายหนุ่มจะค่อยๆหันหน้ามาเผชิญหน้าหญิงสาวอีกครั้ง คราวนี้ชายหนุ่มกระชากร่างบางเข้ามาอยู่ในอ้อมกอดของเขา แล้วบดจูบลงไปด้วยความตะกะตะกาม ขวัญข้าวพยายามผลักไส ทั้งทุบ ทั้งดัน แต่ร่างของชายหนุ่มก็แกร่งราวกับภูผา เธอเจ็บเหลือเกิน เพราะชายหนุ่มทั้งกัดและขบเม้มที่ริมฝีปากบางด้วยความโมโห เมื่อเธอรู้ตัวว่าสู้ไม่ไหว ขวัญข้าวจึงปล่อยให้เขาจัดการระบายอารมณ์กับเรียวปากบางจนพอใจ เมื่อชายหนุ่มเห็นว่าหญิงสาวหญิงหยุดการต่อต้าน ชายหนุ่มจึงละริมฝีปากออกจากเรียวปากบาง เรียวปากของหญิงสาวเจ่อขึ้นมาจากความรุนแรงของชายหนุ่ม นั่นทำให้เขารู้สึกผิดขึ้นมาเล็กน้อย “ขอโทษ” ชายหนุ่มเอ่ยออกมาเสียงเบา เขารู้สึกผิดอย่างที่เอ่ยออกไปจริงๆ และที่สำคัญเธอไม่น่ายั่วโมโหเขาเลย “ฉันขอตัว” ขวัญข้าวกล่าวออกไปก่อนจะหมุนตัวกลับ แต่ชายหนุ่มก็ไม่ปล่อยให้เธอออกไป เขาจับแขนของหญิงสาวไว้ ขวัญข้าวหันมามองหน้าเข้าด้วยความสงสัย ก่อนจะเอ่ยถามออกไปด้วยน้ำเสียงสงสัย “มีอะไรอีก” “เธอมีเรื่องอะไรจะคุยกับฉัน” ภาคินเอ่ยถามออกไปด้วยน้ำเสียงนุ่ม ขวัญข้าวชะงักเล็กน้อย ก่อนจะเอ่ยถามชายหนุ่มออกไปอย่างรวบรวมความกล้า “คุณเตะฟุตบอลไม่ได้ แล้วคุณอยากทำอย่างอื่นมั้ย” เสียงหวานพยายามรวบรวมความกล้าอย่างสุดฤทธิ์ “.......” ไม่มีคำตอบจากชายหนุ่ม “คุณอยากลองเป็นโค้ชฝึกหัดมั้ย อย่างน้อยก็ได้อยู่ใกล้กับฟุตบอลที่คุณรัก” ขวัญข้าวยังพยายามพูดอีกครั้งแม้จะไม่มีเสียงตอบจากชายหนุ่ม “ฉันไม่อยากทำอะไรทั้งนั้น เธออย่ามายุ่งกับคนไม่มีอนาคตแบบฉันเลย” ภาคินยอมพูดกับหญิงสาวเพราะเห็นความตั้งใจจริงของเธอ “คุณจะไม่มีอนาคตได้ยังไง ในเมื่อคุณเลือกที่จะมีอนาคตได้” ขวัญข้าวพยายามใจเย็นคุยกับเขา “มันไม่มีประโยชน์หรอก ตอนนี้ฉันไม่อยากจะทำอะไรแล้ว” ชายหนุ่มเอ่ยออกมาเสียงเรียบ “ถ้างั้นถือว่าฉันขอร้อง แลกกับสิ่งที่คุณทำกับฉันคุณไปเป็นโค้ชฝึกหัดนะ ฉันจะพาไปเอง” ขวัญข้าวเอ่ยถึงเรื่องที่เธอไม่อยากเอ่ยถึงแล้ว แต่คราวนี้เธอจำเป็นต้องใช้มันเอ่ยขึ้นมาเพื่อบังคับให้ชายหนุ่มได้ทำตามที่เธอต้องการ ที่เธอทำทั้งหมดไม่ใช่เพื่อตัวเธอ แต่เธอทำเพื่อตัวเขา “เธอคิดว่ามันมีค่าขนาดแลกได้เหรอ” ชายหนุ่มแสร้งเอ่ยออกไปเพื่อดูปฏิกิริยาของหญิงสาว “ถ้ามันไม่มีค่าพอที่จะแลก ฉันก็ขอตัวต่อไปนี้ฉันจะไม่มารบกวนคุณอีก” ขวัญข้าวกล่าวด้วยความน้อยใจ ใช่สิเขาคงไม่มีทางรู้สึกอะไร สำหรับเขามันก็แค่เซ็กส์ แต่สำหรับเธอแล้วมันคือความทรงจำที่จะอยู่กับเธอไปทั้งชีวิต “เธอนี่มันขี้ใจน้อยเหมือนกันนี่นา” ภาคินกล่าวพลางมองไปที่ใบหน้าแสนหวาน ซึ่งเพิ่งสังเกตุว่าเธอก็น่ารักเหมือนกัน “ตกลงคุณจะเอายังไง” ขวัญข้าวกล่าวออกไปอย่าหาคำตอบ “ฉันจะไปก็ได้ แต่เธอต้องไปอยู่เป็นเพื่อนฉันตลอด” ไม่รู้ว่าอะไรทำให้ภาคินพูดออกไปแบบนั้น

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more