ตกดึกยามค่ำคืน
ครืน~ ครืน~ ครืน~
เสียงคลื่นทะเลพร้อมกับลมหนาวเย็นพัดมากระทบร่างกายที่กำลังนอนเบียดเสียดกันอยู่ท่ามกลางที่นอนขนาดพื้นที่จำกัด
แอลกอฮอล์ที่พากันดื่มเข้าไปก็ทำให้เริ่มมีอาการงัวเงียแล้วเหมือนกัน แต่ก็ยังไม่ถึงขั้นเมาจนไม่ได้สติอะไรเลย
“ตัวเธอเย็นเจี๊ยบเลยนะฮาน่า” ขุนเขาพูดกระซิบแผ่วเบาข้างหู เมื่อมือหนาสัมผัสกับไหล่บางที่ใส่ชุดนอนน้อยชิ้น
“อืม มันไม่ได้หนาว อากาศกำลังดีเลย” หญิงสาวตอบกลับ ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอาการเมาของเธอด้วยหรือเปล่า แม้บรรยากาศข้างนอกจะลมแรงพาให้รู้สึกเย็นวูบวาบแต่ก็ไม่ได้รู้สึกหนาวขนาดนั้น
“เธอชอบบ้านหลังนี้ไหม?” เป็นคามิลที่เป็นคนพูด ก่อนที่เจ้าตัวนั้นจะค่อยๆ ประทับจูบแสนอ่อนโยนลงบนหน้าผากของหญิงสาวในอ้อมกอด
“ชอบสิ มันเงียบสงบมากเลยนะ” เธอตอบกลับเสียงหวาน
“งั้นฉันซื้อบ้านหลังนี้ให้เอาไหม ซื้อแล้วก็เอามารีโนเวทเป็นของเราให้มันกว้างขึ้นใหญ่ขึ้
