"แล้วทำไมคุณไม่กลับบ้านล่ะ เสร็จแล้วนี่ก็กลับไปสิ หนูจะได้นอนสักที!"
"บอกว่าจะไม่พูดแล้วไง คนมีความต้องการสูงแบบฉันจะต่ออีกรอบก็ได้นะไม่ติด" แค่มือหนาเลื่อนลงไปที่เนินสาว ลูกพีชก็ยอมอยู่นิ่งไม่สงบแล้วคว้าเอาท่อนแขนแกร่งข้างนึงไปนอนกอด
"....." หัวใจดวงเล็กเต้นอย่างหนัก เขากำลังทำเหมือนว่าสนิทกับเธอในสถานะนึง แต่เปล่าเลยที่เขาทำก็มาจากการกลัวตัวเองแพ้ ถ้าเธอหันไปสนใจเพื่อนของเขามากกว่า
"หลับตาซะ" เสียงเข้มบอกคำสั่งสุดท้าย ถึงจะเลื่อนเปลือกตาหนาปิดง่ายๆ แม้ว่าตัวเองจะไม่ชินหากนอนร่วมบนเตียงกับใครเลย
จนกระทั่งเวลาผ่านไปได้สักระยะ เขารับรู้ว่าคนตัวเล็กเข้าสู่ห้วงนิทราแบบจริงจังแล้ว ร่างสูงถึงจะขยับออกจากบนเตียง มาคว้าเอาผ้าขนหนูกับเสื้อผ้าของตัวเดิมที่ใส่เมื่อตอนมา
เช้าวันใหม่_
ยามที่เปลือกตาบางค่อยๆ เลื่อนรับแสงวันใหม่ ใจดวงน้อยแทบหลุดร่วงต่ำ เธอไม่พบเจอคนที่นอนกอดอยู่ด้วยเมื่อคืนแล้
