ตุ๊บ~
คนเมามายทิ้งกายลงตรงข้างเตียงกว้าง หลังจากบังคับสติให้ลุกมาจัดการเปลี่ยนผ้าปูที่นอนของคนใจร้าย พอได้รับกลิ่นหอมๆ เหมาะแก่การพักผ่อน อาการง่วงนอนก็สั่งสมองให้เข้าสู่ห้วงนิทรา
"ยังไม่ได้เช็ดโต๊ะ" น้ำเสียงเข้มบอกราบเรียบ ช่วงที่นั่งไขว้ข้างตรงปลายเตียง เขาล่ะอยากสั่งสอนยัยเด็กอวดดีให้รู้สำนึก ว่าไม่ควรดื่มแอลกอฮอล์ให้มึนเมา ในช่วงที่บรรยากาศรอบด้านเอาแน่นอนไม่ได้
"ต้องเช็ดอีกเหรอ...หนูทำมาตั้งหลายอย่างแล้วนะ มันดึกแล้วด้วยหนูง่วงมากๆ เลยนะ" ร่างอรชรเริ่มเอนตัวลงแทบจะนอนบนพื้นกระเบื้อง ไม่ได้สนใจอะไรแล้วว่ามันจะสะอาดหรือสกปรก
"ไม่ไหวก็ต้องทำ"
"ไม่เอา~"
"ลุกขึ้นมาลูกพีช!" น้ำเสียงเข้มตะหวาดดั่งลั่น แต่คนเมาก็ไม่มีทีท่าว่าจะลุกมาจริงๆ ทำคนที่เคยควบคุมลูกน้องนับร้อยนับพันยิ่งรู้สึกโมโหกว่าเก่า เมื่อเธอไม่กระตือรือร้นในคำสั่ง
"คุณ..." หน้าสวยเอียงไปมาระหว่างนอนบนพื้น แล้วเอาสองแข
