ข้อความสั้น ๆ ปรากฏบนหน้าจอของญาดา หญิงสาวที่ตอนนี้กำลังตั้งครรภ์ได้หกเดือน เธอกำลังนั่งพักเหนื่อยอยู่ภายในห้องพักเล็ก ใบหน้าสวยจ้องหน้าจอโทรศัพท์ มือสั่นเล็กน้อยทำเป็นไม่ใส่ใจ
แต่หัวใจกลับไม่แข็งแรงพอ
สุดท้าย...เธอก็ประคองตัวเองลงมาชั้นล่าง ยอมขึ้นรถของชายแปลกหน้าซึ่งเคนส่งมารับเธอ
รถยนต์เคลื่อนตัวออกจากกรุงเทพฯ มุ่งสู่ต่างจังหวัด ผ่านป่าเขาและถนนสายเปลี่ยวจนกระทั่งมาหยุดที่รีสอร์ตส่วนตัวแห่งหนึ่งท่ามกลางขุนเขาและหมอกควันสีจาง
ประตูรถเปิดออก ญาดาค่อย ๆ ก้าวลงจากรถด้วยท้องที่เริ่มโตจนน่าเป็นห่วง ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยความเหนื่อนอ่อน หญิงสาวเดินตรงไปยังเรือนรับรองกลางรีสอร์ตซึ่งเคนนั่งอยู่ในห้องรับแขกอย่างรอคอย
“คุณเคน พ่อฉันอยู่ไหน..” เธอถามทันทีที่ก้าวเข้ามา
“ไม่รู้สิ” เขาตอบอย่างง่ายดาย
“อะไรกันคะ! ก็คุณนัดฉันมาเอง บอกว่าจะให้ฉันเจอกับเขา!” ญาดาขึ้นเสียงอย่างไม่พอใจ
“ใช่ ฉันเป็น
