ระหว่างเรียนพิพลอยก็เอาแต่เล่นโทรศัพท์โดยที่ไม่ได้สนใจอาจารย์ที่กำลังสอนอยู่เลยสักนิด จากเด็กดีตั้งใจเรียน ตอนนี้กลับดูเปลี่ยนไปจนอาจารย์สังเกตได้อย่างชัดเจน
เวลาผ่านไปเกือบสองชั่วโมงพิพลอยก็เรียนเสร็จ นักศึกษาต่างก็ทยอยเดินออกจากห้อง อาจารย์เซนต์ก็เดินตรงเข้าไปหาเธอทันที
“พี่มีเรื่องจะคุยด้วย” น้ำเสียงอบอุ่นเอ่ยบอกหญิงสาวเหมือนกับทุกครั้ง
“ค่ะ” พิพลอยพยักหน้าเป็นเชิงเข้าใจ ก่อนจะเก็บของใส่ในกระเป๋าให้เรียบร้อย
“ให้พวกฉันรอไหม” ควีนกระซิบถามพิพลอยเสียงเบาด้วยความเป็นห่วง
“ไม่เป็นไร น่าจะคุยไม่นานหรอกฉันทักบอกพี่วินมารับแล้ว” พิพลอยตอบพร้อมรอยยิ้มที่สดใสไม่อยากให้เพื่อนๆ เป็นห่วง
“งั้นพวกฉันกลับก่อนนะ” ลดาเข้าใจและรู้ดีว่าพิพลอยกับอาจารย์เซนต์สนิทกันไม่น่ามีเรื่องอะไรให้เป็นห่วง
“โอเค” พิพลอยโบกมือให้เพื่อนๆ แล้วเดินไปหาเพื่อนสนิทของพี่ชายที่ยืนรอเธออยู่หน้าห้อง
“พี่เซนต์มีเรื่องอะไ
