หลังจากที่กวินตัดสายไป เสียงแจ้งเตือนข้อความก็ดังขึ้นมาแทน
‘เพื่อนหนูเจอพี่วินหน้าโรงหนัง’
‘พี่วินมาดูหนังกับใครคะ?’
ซึ่งเป็นข้อความจากน้องดรีมกิ๊กคนล่าสุดของกวินที่ส่งมาถาม สงสัยจะรู้เรื่องนี้จากผู้หญิงที่เดินเข้ามาทักเขาอย่างแน่นอน
‘ถ้าพี่วินไม่ตอบหนูจะเข้าไปหาข้างในนะ’
ซวยแล้วไหม! กวินได้แต่คิดในใจ หลังจากที่อ่านข้อความจบเขาก็รีบเก็บโทรศัพท์เอาไว้ที่เดิมทันที
“หนังยังไม่จบเลย พี่วินจะพาหนูไปไหนคะ” พิพลอยถามขึ้นด้วยความสงสัยเมื่อกวินจับมือเธอให้ลุกขึ้นแล้วเดินตามเขาออกไป
“พี่จะพาหนูไปทำอะไรที่ดีกว่านี้ครับ” กวินพาพิพลอยเดินออกไปยังทางด้านหลังของโรงหนัง เพื่อที่จะไม่ให้ใครเจอ
ถึงในหัวพิพลอยจะเต็มไปด้วยความสงสัย แต่เธอก็เดินตามชายหนุ่มไปอยู่ดี
กวินขับรถมาจอดยังตึกสูงที่เป็นร้านอาหารชื่อดังและเป็นรูฟท็อประดับห้าดาว ชมบรรยากาศรอบเมืองยามค่ำคืน
เนื่องจากกวินเป็นลูกค้าวีไอพีพาสาวๆ มาทานอาหารไม่ซ้ำหน้า จึงไม่ใช่เรื่องยากในการหาโต๊ะนั่ง กวินดูแลเอาใจใส่พิพลอยเป็นอย่างดี ตลอดทั้งการทานอาหารด้วยกัน
ใช้เวลาทานอาหารด้วยกันอยู่นานหลายชั่วโมงกว่ากวินจะมาส่งพิพลอยที่คอนโด
“ขอบคุณนะคะ” พิพลอยขอบคุณชายหนุ่มจากใจ วันนี้เธอมีความสุขมากที่ได้ใช้เวลาอยู่กับผู้ชายที่เธอรัก
“ด้วยความยินดีครับ พี่กลับก่อนนะ” กวินยิ้มให้หญิงสาวตรงหน้า เมื่อเธอเปิดประตูและเดินเข้าไปภายในห้อง
“ขับรถดีๆ นะคะ” พิพลอย
“ครับ” กวินปิดประตูห้องให้หญิงสาว ก่อนจะเดินลงมาด้านล่างคอนโดอย่างอารมณ์ดี
รถยนต์คันหรูขับออกจากคอนโดของพิพลอยด้วยความเร็ว เนื่องจากเขามีนัดกับโดนัทรุ่นน้องต่างคณะที่พึ่งจะเจอกันตอนเช้า
ถึงแม้จะมีแฟนแล้วแต่เสืออย่างกวินก็ไม่เคยทิ้งลาย ที่เขาคบกับพิพลอยก็เพราะได้ท้าทายกับเพื่อนเอาไว้ และเขาคิดว่าจะเก็บเธอเอาไว้เหมือนขนมที่เขาคิดอยากจะกินตอนไหนก็ได้
พิพลอยเปรียบเสมือนลูกไก่ในกำมือที่ดูใสซื่อและไร้เดียงสากว่าผู้หญิงทุกคนที่เขาเคยเจอมา ตอนแรกเขาคิดว่าไอริน (เพื่อนในกลุ่ม) ใสซื่อที่สุดแล้ว แต่พอได้มาเจอพิพลอยเธอดูใสซื่อกว่าไอรินเสียอีก แถมเธอยังดูหลงและรักเขามากอีกด้วย แบบนี้ยิ่งง่ายสำหรับเสือร้ายอย่างเขา
ทางด้านพิพลอยที่กลับมาถึงห้องก็รีบส่งไลน์รายงานเพื่อนในกลุ่มทันที
PIPLOY : ฉันถึงห้องแล้วนะ
Lada_ : เป็นยังไงบ้าง
PIPLOY : ก็ปกติดีนะ พี่วินไม่ได้ทำอะไรฉันเลย
Lada_ : จริงเหรอ
PIPLOY : จริงสิ ฉันบอกแล้วว่าพี่วินเป็นสุภาพบุรุษ
Lada_ : ไม่อยากจะเชื่อเลย
PIPLOY : ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อ พี่วินเป็นคนดี
Lada_ : จ้า วันนี้ดีแต่วันหน้าใครจะไปรู้ ระวังตัวให้ดีก็แล้วกัน
PIPLOY : แกก็คิดมาก ฉันไปอาบน้ำก่อนนะง่วงแล้ว
Lada_ : ฉันเตือนด้วยความหวังดี ไม่อยากเห็นเพื่อนต้องมานั่งเสียใจเสียน้ำตาทีหลัง
PIPLOY : โอเค
พิพลอยนั่งส่ายหน้ารัวๆ ให้กับลดาที่ดูไม่เชื่อใจกวินเลยสักนิด ก่อนจะลุกขึ้นไปอาบน้ำและทำธุระส่วนตัว
..
วันต่อมา
พิพลอยนั่งทำงานกลุ่มกับเพื่อนๆ ในห้องสมุดของมหาวิทยาลัย ใบหน้าสวยเอาแต่ยิ้มกริ่มอย่างอารมณ์ดีหลังจากที่คุยไลน์กับแฟนหนุ่มเสร็จ
“คุยกับใครเหรอ?” ควีนเพื่อนสาวสุดแซ่บถามขึ้นเมื่อเห็นพิพลอยเพื่อนรักนั่งยิ้มให้กับโทรศัพท์
“คนมีแฟนก็ต้องคุยกับแฟนสิควีน ถามอะไรแปลกๆ” โซมิตอบออกมาอย่างรู้ใจ
“แล้วคุยอะไรกันเหรอ ทำไมถึงได้ยิ้มมีความสุขขนาดนั้น” ควีนยังคงถามต่อด้วยความอยากรู้
“คือตอนเที่ยงพี่วินจะมารับไปทานข้าวน่ะ” พิพลอยก้มหน้าก้มตาตอบด้วยท่าทางเขิน
“ฉันมีอะไรจะให้แกดู” ลดาที่พึ่งจะมาถึงก็พูดขึ้นมาด้วยท่าทางเคร่งเครียด
“อะไรเหรอ?”
ทุกคนต่างพร้อมใจกันถามด้วยความสงสัย ก่อนที่ลดาจะยื่นโทรศัพท์ให้เพื่อนๆ ดู
“ฉันบอกแล้วว่าอย่าไว้ใจอิพี่วิน” ลดายังคงพูดเพื่อให้พิพลอยได้ตาสว่างสักที
“หูย… ภาพนี้ก็แรงเกิน” ตามด้วยเสียงของโซมิที่เลื่อนดูภาพไปเรื่อยๆ
พิพลอยถึงกับนั่งนิ่งหัวใจดวงน้อยกระตุกสั่นด้วยความตกใจที่เห็นภาพของกวินกำลังโอบกอดผู้หญิงคนอื่นขึ้นคอนโด เพราะแบบนี้สินะเมื่อคืนเขาถึงได้รีบกลับ
“ถ้าเป็นฉัน ฉันจะโทรไปถามให้รู้เรื่องกันไปเลย” ลดาพูดขึ้นเพื่อเรียกสติของพิพลอยที่กำลังหลุดลอยไปไกล
“เดี๋ยวฉันจะถามตอนที่พี่วินมารับ” พิพลอยบอกเสียงสั่นและรู้สึกเจ็บที่ใจ
“ยังไงก็อย่าลืมถามแล้วกัน เรื่องนี้เรื่องใหญ่เลยนะ” โซมิแนะนำอีกเสียง
“แกเป็นแฟน ยังไงก็มีสิทธิ์ถามอยู่แล้ว” ตามด้วยควีนที่เป็นห่วงความรู้สึกของพิพลอย แต่ยังไงเรื่องนี้ก็ต้องเคลียร์ ต้องถามกันให้รู้เรื่อง
“นั่นไงมานู้นแล้ว”
..
ฝากคอมเมนท์เป็นกำลังใจให้พิพลอยด้วยนะคะ