(พี่ขอเจอแป๊บเดียวนะครับ)
กวินยังคงอ้อนเสียงหวาน เขายอมเสียเงินไปตั้งหลายบาทกว่าจะได้เบอร์โทรได้คุยกับพิพลอย ยังไงวันนี้ถือเป็นโอกาสที่ดีและเขาจะเจอเธอให้ได้
“….” พิพลอยถึงกับเงียบไปความรู้สึกสับสนวิ่งวนอยู่ภายในใจ ยิ่งดื่มยิ่งเมาเธอก็ยิ่งอยากเจอชายหนุ่ม
(พี่คิดถึงหนูมากๆ เลยนะ) คำพูดจาหวานๆ มักออกจากปากผู้ชายเจ้าเล่ห์
“แค่แป๊บเดียวนะคะ”
สุดท้ายพิพลอยก็ยอมใจอ่อนให้กับชายหนุ่ม และยอมให้เขามาหาเธอจนได้ หัวใจดวงน้อยเต้นรัวด้วยความคิดถึง เธอปฏิเสธไม่ได้เลยว่าเธอเองก็คิดถึงและอยากเจอเขาไม่ต่างกัน
(ได้ครับ พี่จะรีบไปนะ)
คนเจ้าเล่ห์ยกยิ้มที่มุมปากด้วยความพอใจ เพียงแค่อ้อนนิดอ้อนหน่อยหญิงสาวก็ใจอ่อนแล้ว และอีกไม่นานทุกอย่างก็น่าจะกลับมาเป็นเหมือนเดิมอย่างแน่นอน
“เป็นยังไงบ้าง” ควีนถามขึ้นในขณะที่พิพลอยเดินกลับเข้ามาหาเพื่อนๆ
“ไม่มีอะไรหรอก” ใบหน้าสวยยิ้มบางๆ เพื่อให้ทุกคนสบายใจ
“แน่ใจนะ”
