“ที่ฉันเป็นแบบนี้ก็เพราะว่าเธอกำลังทำให้ฉันหวง!!”
“ปล่อยนะ!!” ร่างบางพยายามถอยหนีอย่างสุดกำลัง แต่ยิ่งหนีเขาก็ยิ่งกระชากและบีบแขนเธอแน่นขึ้น
“ไม่ได้เจอกันนาน ไม่คิดถึงผัวบ้างเหรอ!!” คำพูดหยาบกระด้างออกจากปากคนเมา โดยที่ไม่ได้สนใจเลยว่าคนฟังจะรู้สึกยังไง
“ไม่!!”
คำตอบเพียงสั้นๆ ของพิพลอยทำเอากวินแทบคลั่งทั้งความเมาความโกรธปะปนกันไปหมด
“หึ!!” ชายหนุ่มเค้นเสียงในลำคอด้วยท่าทางดุดัน วันนี้เขาจะจัดการพิพลอยให้หนัก ให้สมกับที่เธอกล้าไปกับผู้ชายคนอื่นแล้วปล่อยให้เขารออยู่ที่ห้อง
“อือออ” ร่างบางยังคงพยายามดิ้นขัดขืนและใช้กำลังที่มีดันหน้าอกแกร่งให้ถอยห่าง แต่กลับโดนมือหนาจับแขนเธอไปโอบที่คอแทน
มือหนาลูบไล้ไปทั่วทุกจุดอ่อนไหวอย่างรวดเร็วและช่ำชอง ส่วนใบหน้าหล่อก็ซุกไซ้สูดดมกลิ่นกายสาวด้วยความหลงใหล ทุกอย่างเกิดขึ้นอย่างรวดเร็วจนพิพลอยไม่ทันตั้งตัว
ตึกตัก!! ตึกตัก!!
เสียงหัวใจของพิพลอยเต้นร
