(อาคิน)
5.26 pm.
"ระวังหมานะชะเอม"
"รู้น่า เดี๋ยวมานะ"
ผมพยักหน้าตอบชะเอมที่เพิ่งลุกเดินไปซื้อน้ำ แถมยังจูงสีนวลออกไปด้วยกัน และจริงๆร้านขายน้ำก็อยู่ใกล้ๆนี้แหละ แต่เพราะผมเป็นห่วงสีนวลมากเกินไปเลยพูดหลายครั้งเกินไปหน่อย แต่ตอนนี้ผมเบาใจไปเยอะแล้วแถมยังประหลาดใจด้วยที่สีนวลเดินเองได้โดยที่ไม่เกาะไหล่เหมือนอย่างเคย ปกติถ้าผมพาเธอออกมาเดินเล่นแบบนี้เธอจะเกาะไหล่ผมแน่นไม่ยอมลงเดินเอง แต่กับชะเอมนั่นต่างออกไป
ผมว่าสีนวลคงจำได้ดีว่าใครช่วย และสีนวลเองก็คงมั่นใจมากว่าถ้าอยู่ใกล้ชะเอมแล้วต้องปลอดภัยแน่ๆ
"น่ารักจริงๆ"
ชะเอมหันมาชี้ให้ผมดูว่าสีนวลเดินดมนั้นดมนี่ไปเรื่อยจนผมอดจะยกนิ้วให้ไม่ได้ ผมยิ้มบางๆก่อนจะก้มมองของกินที่ชะเอมทำใส่มาในกล่องคือมันรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูกน่ะ..วันนี้ชะเอมน่ารักมากจริงๆ
"มาแล้วค่ะมาแล้ว"
"ได้น้ำอะไรครับ?"
"น้ำส้มของชะเอมกับน้ำข้าวโพดของอาคินครับ"
"ดูจะชอบน้ำ
