(พาร์ทเพลงขวัญ)
“นี่ เพลงต้องไปทำงานนะ” ฉันพูดขึ้นพลางขยับตัวหนีคนตัวสูงที่กำลังจู่โจมฉันด้วยการเล้าโลม โซ่เข้ามากดจูบไปตามบริเวณซอกคอและค่อย ๆ ไล่ลงไปตามไหล่ของฉันไม่ยอมหยุด เอาจริง ๆ ฉันก็เริ่มมีลางสังหรณ์แปลก ๆ ตั้งแต่โดนจูบนัว ๆ นั้นแล้วแหละว่าโซ่เหมือนจะอยากทำฉันอีกแล้ว แต่เขาเพิ่งทำไปเองนะทำไมถึงโรคจิตได้ขนาดนี้กัน
“ไม่อยากให้ไปเลย ไม่อยากให้เพลงเหนื่อย” เสียงโซ่เอ่ยพูดด้วยท่าทางงอแงขณะที่ใบหน้าของเขาก็ยังซุกไซร้อยู่ที่ซอกคอของฉันไม่หยุด ปากบอกไม่อยากให้เหนื่อย แต่เขากำลังจะทำให้ฉันเหนื่อยมากกว่าทำงานซะอีก
“อ๊ะ! โซ่เพลงจั๊กจี้” ฉันเอ่ยบอกโซ่พร้อมกับเริ่มเอียงคอหนี หลังจากเขาเริ่มใช้ลิ้นของตัวเองมาดูดเม้มทำรอยที่บริเวณคอของฉัน
พรึบ
ในตอนนั้นโซ่ผละใบหน้าออกมาก่อนจับฉันยกขึ้นตัวลอยอย่างง่ายดาย และเอาตัวฉันเข้าไปนั่งในตักแกร่งของเขาแบบหันหน้าเข้าหากัน พร้อมกับรีบตวัดแขนแกร่งมากอดรั
