เพลงขวัญนอนซุกตัวใต้ผ้าห่มผืนใหญ่ของห้องนอนตัวเองพร้อมกับเสียงคำถามของโซ่ดังก้องอยู่ในหู
“เธอ…ไม่คิดถึงฉันบ้างเลยเหรอเพลงขวัญ” หลังจากคำถามนั้นดังขึ้น ความเงียบก็เข้ามาปกคลุมทั้งสองทันที จนมันกลายเป็นสถานการณ์ที่น่าอึดอัดใจ
“ช่างเถอะ รีบกินซะเดี๋ยวมันก็เย็นหมดซะก่อน” ว่าจบโซ่ก็ดันตัวลุกออกไปจากที่โซฟาเขาสาวเท้าเดินไปคว้าซองบุหรี่ไว้ในมือ
แล้วเพลงขวัญก็ใช้จังหวะที่โซ่เดินหายเข้าไปในห้องนอนตัดสินใจหนีเขาออกมาก่อนโดยไม่ได้บอกลาเขา ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมต้องหนีเขาออกมาแบบนั้นแต่ว่าท่าทางและคำพูดที่โซ่พูดทิ้งไว้มันทำให้เพลงขวัญที่ได้ยินรู้สึกเจ็บหน่วงที่หัวใจตัวเองขึ้นมา
ก๊อก! ก๊อก!
ทว่าขณะที่ร่างสวยกำลังนอนจมอยู่กับความคิดและความรู้สึกบางอย่างในตอนนั้นเองเสียงประตูห้องพักของเธอก็ดังขึ้น
“ใครกัน” เพลงขวัญเอ่ยขึ้นด้วยสีหน้าสงสัยเพราะปกติแล้วไม่เคยมีใครมาเคาะประตูห้องเธอแบบนี้ “นิติคอนโดเหร
