กึกก้องลูบศีรษะเพื่อนรักไปมา เธอหลับลงในทันที ที่เขาล็อกประตูและเดินออกไปจากห้อง
เขาเป็นห่วงเธอแอบเดินย่องกลับมาในห้องอีกครั้ง อดใจไม่ไหว รีบหอมแก้มเธอเร็วๆ และหนีออกจากห้องไป คนป่วยหลับสนิทไม่รู้ตัวสักนิด
ร่างสูงเพรียวแข็งแรงเดินกลับมายังหอพักอีกครั้งในเวลาเกือบห้าโมงเย็นเขาเป็นห่วงคนที่ห้องจับใจ เธอยังนอนซมอยู่กับฟูกนอน
“ข้าวเป็นยังไงบ้าง”
กึกก้องเอ่ยถาม สัมผัสร่างร้อนผ่าวของเธอไปมา แตะหลังมือกับหน้าผากแล้วต้องดึงมือหนี
ตัวร้อนจี๋เลย เขากะพริบตาปริบๆ คงต้องเช็ดตัวให้คนป่วย ถ้าไม่ดีขึ้นคงต้องพาไปหาหมอ
เช็ดตัว!
กึกก้องเป็นห่วงเธอจริงๆ แต่ทำไมเขาต้องใจเต้นแรง หายใจหอบแรงระรัวขนาดนี้ด้วยนะ
แค่เช็ดตัวเองน่า อย่าคิดมากสิวะ!
มือเขาสั่นๆ ชายหนุ่มจัดการตีมือตัวเองไปมา เขาเดินเข้าห้องน้ำหลังจากเก็บสัมภาระเอาไว้เรียบร้อยแล้ว มองหน้าตัวเองในกระจก
หน้าแดงทำไมล่ะนี่ สติๆ ไอ้กาย! คนหน้าแดงต
