“เธอเป็นคู่หมั้นกับชาจริงเหรอ”
ใบบัวเปิดฉากถามเมื่อพริ้งเพราเดินออกมาจากห้องน้ำและล้างมืออยู่ที่อ่าง
“ค่ะ”
พริ้งเพราคิดว่าตัวเองโกหกคำโต แต่ในเมื่ออาชาพูดไปแบบนั้นแล้ว เธอจะบอกว่าไม่ใช่ ดูเหมือนจะเป็นการฉีกหน้าเขา
“ไม่น่าเชื่อเลยนะว่าชาจะมีแฟนนิสัยแบบนี้”
“หมายความว่ายังไงคะ” พริ้งเพราถามอย่างสงสัย
“ชาไม่ชอบผู้หญิงเหยาะแหยะ ดูไม่เอาไหนอย่างเธอไงล่ะ”
“แล้วพี่ชาชอบผู้หญิงแบบไหนเหรอคะ”
“แบบฉันไง”
“คะ? แบบคุณ” เธอมองหน้าอีกฝ่ายเหมือนไม่เข้าใจ
“ที่ถามนี่จะก๊อปปี้ฉันเหรอ ไม่มีใครเหมือนฉันหรอก รู้ไหมว่าฉันน่ะเคยเป็นแฟนเก่าของชา”
“แค่เคยเป็นนี่คะ” พริ้งเพราสรุปใจความสำคัญ
“เขารักฉัน เลิกกับฉันก็ไม่ยอมมีใคร ฉันรู้ว่าเขาจ้างเธอมาเป็นคู่หมั้นเพราะต้องนัดเจอกับเพื่อนๆ เขาคงไม่อยากเห็นฉันหวานกับผู้ชายคนอื่น เลยสร้างเรื่องหลอกตัวเองและหลอกทุกคน แต่ทุกคนดูออก”
“เหรอคะ”
พริ้งเพราเพิ่งรู้
