ครินทร์มารอรับเซลีนที่หน้าคณะตามเวลาเลิกเรียน มือหนาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเขี่ยเล่นขณะนั่งรอ ในระหว่างนั้นเอง ข้อความจากเซลีนก็เด้งขึ้นมาบนหน้าจอ
เซลีน : วันนี้รุ่นพี่ที่คณะนัด คงเลิกช้ามาก พี่ครินทร์กลับก่อนได้เลยนะคะ
เขาอ่านข้อความที่เซลีนส่งมาโดยไม่ได้กดเข้าไปอ่านโดยตรง พอรู้แบบนี้ก็แอบหงุดหงิดเล็กน้อย ชีวิตนี้ไม่เคยมานั่งรอใครเก้อแบบนี้
ลำพังมารอรับก่อนเวลาเลิกเรียนมันก็เกินพอแล้ว นี่ดันมารอเก้อ น่าหงุดหงิดฉิบหาย…
มือหนาเอื้อมไปหมายกดปุ่มสตาร์ตรถ แต่ทว่ากลับชะงักเมื่อนึกถึงเป้าหมายหลัก เขาเอนตัวพิงเบาะแล้วถอนหายใจหนักๆ ก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วกดเข้าแชตเซลีน
ครินทร์ : นานแค่ไหนก็จะรอ
ครินทร์ : ส่งรูปภาพ
ครินทร์ : รอหน้าตึกแล้ว
เขากดส่งไปแค่นั้นก็ปัดออกจากแชตเซลีน กัดฟันสุดขีดในการรอแม้ใจอยากหนีกลับตั้งแต่ห้านาทีแรก เขาเป็นพวกคนที่มีความอดทนต่ำโดยเฉพาะการรออะไรนานๆ อย่างนี้
มือ
