ริมฝีปากหยักโน้มเข้ามาใกล้อีกครั้ง ลมหายใจร้อนผ่าวพ่นรดแก้มแดงระเรื่อจนเธอหอบแผ่วแทบไม่ทัน ร่างบางเบี่ยงหน้าหนีด้วยความเขินอาย แต่กลับถูกมือหนาเชยคางขึ้นบังคับให้สบตาคมกริบอย่างไม่อาจหลีกเลี่ยง
“ทำคืนสิครับ พี่อยากได้รอยของเซย์บ้าง” น้ำเสียงทุ้มต่ำเปี่ยมด้วยแรงปรารถนา คล้ายคำสั่งที่เธอปฏิเสธไม่ได้ ดวงตาคู่หวานสั่นระริก
“มะ…ไม่กล้า” หัวใจเธอสั่นสะท้าน ริมฝีปากเม้มแน่นด้วยความลังเล ดวงตาคู่สวยสั่นไหวอย่างไม่กล้าสู้สายตาคมเข้มที่มองมาเหมือนนักล่า
“ถ้าไม่ทำ พี่ทำอีกรอยนะ”
“ยะ…อย่านะคะ” เธอบอกเขาด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ แววตาเต็มไปด้วยความหวาดระแวง
“งั้นก็ทำรอยของเซย์ให้พี่” มือหนาประคองใบหน้าสวยหวานเพียงข้างเดียว สายตาพิศมองอย่างร้ายกาจ
เซลีนรวบรวมความกล้า เริ่มเขย่งปลายเท้าขึ้นจนใบหน้าเสมอกับต้นคอครินทร์ ริมฝีปากสีระเรื่อจรดลงคอแกร่งแล้วออกแรงขบเม้มเบาๆ จนแน่ใจว่าเป็นรอยแล้ว จึงรีบผละออกด้
