“ปล่อยเซย์นะ ไม่งั้นเซย์จะตะโกนดังๆ ให้คนช่วย!”
“เอาเลย คนจะได้รู้ว่าเซย์เป็นเมียพี่” คนตัวโตยิ้มเจ้าเล่ห์ รั้งร่างบางเข้ามาใกล้จนแนบชิดมากขึ้น มือหนาเชยคางมนให้สบสายตา “พี่คิดถึงเซย์มากเลยรู้ไหม”
“อื้อ~” เขากดจูบลงมาโดยที่เธอไม่ทันตั้งตัว สัมผัสที่ห่างหายไปนานทำหัวใจเต้นแรงได้ไม่ยาก
ริมฝีปากร้อนรุ่มบดทับลงมาอย่างโหยหา ยิ่งดิ้นเขายิ่งกดจูบหนักแน่นขึ้น รสสัมผัสที่ขาดหายไปหลายเดือนเหมือนระเบิดความคิดถึงที่ครินทร์กดเก็บไว้จนแทบคลั่ง
“อึก… อื้อ!” มือเล็กดันแผ่นอกแกร่ง แต่แรงต่างกันเกินไป ร่างสูงโอบเอวบางแน่นจนเธอแทบขยับไม่ได้ ความอุ่นจากอ้อมกอดบวกกับแรงจูบทำให้ขาเรียวสั่นไหวราวกับจะยืนไม่ไหว
“พี่คิดถึงเซย์จนแทบบ้า” เสียงพร่าทุ้มหลุดออกมาแผ่วเบา ตอนที่ริมฝีปากยังคงคลอเคลียไม่ยอมถอนห่าง เขาละเลียดดูดดื่มซ้ำรอยเดิมอย่างหวงแหน
น้ำตาที่เธอไม่รู้ว่ามาจากไหนเอ่อคลอขอบตา หัวใจเต้นแรงจนแทบทะลุออ
