มหาวิทยาลัยวาแซร์
วันนี้เซลีนมาเรียนอย่างมีความสุข ไม่ว่าจะทำอะไรรอบตัวก็เต็มไปด้วยสีชมพู ไม่ใช่เพราะมีความรัก หากแต่แม่ของเธอได้รับการผ่าตัดแล้ว
ร่างบางในชุดนักศึกษาเดินยิ้มแย้มมาตามทางเท้า มือเรียวเล็กหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู เมื่อได้ยินเสียงแจ้งเตือนข้อความสั่น
ครินทร์ : ฉันรออยู่หน้าตึก
กึกก
ฝีเท้าเล็กหยุดชะงักอัตโนมัติ ดวงตาคู่สวยมองไปด้านหน้าตึกคณะที่ไม่มีใครยกเว้น…เฟอร์รารีคันหรูสีดำขลับ
เธอไม่รู้ว่านั่นเป็นรถของใคร แต่สัญชาตญาณทำให้พอเดาออกว่าเจ้าของอาจเป็นครินทร์ เธอยืนอยู่กับที่หมายจะพิมพ์ตอบ ทว่าเขาดันส่งกลับมาอีกข้อความเสียก่อน
ครินทร์ : ให้สองนาที รีบขึ้นรถมา
เซลีน : รถคันนั้นใช่ไหมคะ
ครินทร์ : ใช่
คนที่ตกอยู่ในสถานการณ์ไม่มีทางเลือก เดินตรงไปยังเฟอร์รารีคันหรูสีดำขลับ มือเล็กเปิดประตูอย่างระวังราวกับถูกนิดเดียวอาจเกิดรอย
เธอหันไปมองครินทร์ในชุดนักศึกษา นี่เป็นครั้งแรก
