กลลวงบ่วงความทรงจำ

ส่งท้าย Nc+++

“ถ้าได้ตามใจแล้วก็น่าจะพอมั้ยคะ” นิชาภัทรแสร้งเอ่ยถามออกไป แต่เธอรู้คำตอบอยู่แล้วว่าคนอย่างเขาไม่มีทางพอ เขาต้องทำตามที่ใจเขาต้องการแน่ๆ

“จะพอได้ยังไงล่ะ คุณจำไม่ได้เหรอครับว่าผมอดมากี่วันแล้ว” ชายหนุ่มเอ่ยออกมาเสียงอ่อย เวลาที่เขาได้เป็นตัวเองที่สุดก็คือเวลาช่วงนี้สินะ นอกจากเวลานี้แล้ว เขาและเธอแทบจะเหมือนคนไม่รู้จักกันเลย

“ก็ไม่กี่วันนะคะ แค่วันนั้นของเดือนเอง” นิชาภัทรทำท่าคิดเล็กน้อย ก่อนที่เธอจะตอบเขาออกมาด้วยท่าทางยียวน

“ไม่กี่วันของคุณนี่คือผมเกือบลงแดงแล้วเถอะ” ปองภพตอบออกมาด้วยท่าทางงอแง เล่นเอาหญิงสาวต้องยิ้มออกมาน้อยๆ คนตัวโตสูงโคร่ง แต่ทำท่าทางเหมือนว่าเด็กตัวเล็กที่กำลังต้องการของเล่น แล้วถูกมารดาขัดใจไม่ให้ซื้อของเล่นที่เขาต้องการ

“นี่คุณติดยาเหรอ ถึงจะต้องลงแดง” นิชาภัทรแกล้งเอ่ยออกไปเช่นนั้น นั่นทำให้ฝ่ายชายเริ่มหมั่นเขี้ยวขึ้นมาเรื่อยๆ เขาไม่ค่อยชอบอาการที่รู้ แต่ทำเหมือนไม่รู้ของเธอหรอกนะ ในเมื่อเขาต้องการที่จะทำรักอยู่แล้ว ก็ทำมันตั้งแต่ตอนนี้แหล่ะนะ อย่าปล่อยเธอไว้นานเกินไป

“ไม่หรอก แต่ติดคุณมากกว่า ปากดีแบบนี้ แรงน่าจะดีด้วย ผมว่าไม่ต้องพักหรอก เรามาต่อกันเลยดีกว่า” ชายหนุ่มเอ่ยออกมาก่อนที่เขาจะส่งเรียวปากหยักของเขาไปครอบครองที่เรียวปากบางของหญิงสาว โดยไม่สนใจว่าเธอจะปฏิเสธหรือไม่ แล้วที่สำคัญเขาก็มั่นใจว่าเธอไม่มีทางปฏิเสธเขา

แล้วมันก็จริงอย่างที่เขาคิด เพราะว่าเธอไม่ปฏิเสธเขาแถมร่วมมือกับเขาเป็นอย่างดี เพราะว่าหญิงสาวส่งเรียวลิ้นร้อนมาเกี่ยวกวัดกับเรียวลิ้นร้อนของเขา นั่นทำให้เขายกยิ้มด้วยความพึงพอใจ ตอนนี้มืออีกข้างหนึ่งของเขาฟ้อนเฟ้นที่เต้าตูมเต่งของเธอ ส่วนมืออีกข้างของเขาก็ไปสำรวจที่เนินสวาทที่ปกคลุมด้วยไรขนอ่อน ก่อนที่นิ้วเรียวยาวของเขาจะยีย้ำเข้าตรงนั้น นั่นทำให้คนตัวเล็กที่เพิ่งจะออกศึกเริ่มเกิดความต้องการขึ้นอีกครั้ง