มีคนกล่าวไว้ว่าเวลาแห่งความสุขมักจะผ่านไปเร็วเสมอ มาร์คัสไม่ค่อยเชื่อเท่าไหร่เพราะที่ผ่านมาเขาก็ไม่ค่อยมีความสุขเหมือนกับคนอื่นมากนัก
แต่พอมาถึงตอนนี้ชายหนุ่มเข้าใจแล้วว่าเวลามันผ่านไปเร็วจริงๆ อย่างที่เคยได้ยินคนอื่นพูดเพราะพรุ่งนี้เขาต้องกลับไปทำงานของตนเองอีกครั้ง แบบไม่ค่อยเต็มใจเท่าไหร่
“มิรันทำงานเสร็จหรือยังครับ”
มาร์คัสถามหญิงสาวเป็นรอบที่เท่าไหร่เธอไม่อยากจะนับ มิรันดาต้องฝึกซ้อมการสอนหน้าชั้นเรียนเพราะพรุ่งนี้อาจารย์จะประเมินการสอนเป็นครั้งแรก เธอไม่อยากให้มีอะไรผิดพลาด จึงต้องฝึกซ้อมให้มากกว่าทุกวัน
“ขอเวลาอีกครึ่งชั่วโมงได้ไหมคะ พี่ออกไปรอข้างนอกก่อนได้ไหม นั่งจ้องแบบนี้รันก็อายนะคะ”
“รันก็คิดว่าพี่คือนักเรียนสิครับ”
“นักเรียนที่ไหนตัวโตแบบนี้คะ รันอยากกินทิรามิสุร้านนั้นจังเลย ถ้าพี่ไม่อยู่รันก็ไม่รู้จะไปกินกับใคร”
“งั้นเราไปกินกันตอนนี้เลยไหม”
“รันยังต้องซ้อมอีกน
