มิรันดากลับมาถึงเมืองไทยได้หนึ่งสัปดาห์แล้ว เธอกลับไปสอนเด็กๆ จนครบชั่วโมงที่ได้รับมอบหมาย แม้จะร่าเริงสนุกสนานกับเด็กเล็กๆ ที่โรงเรียนแต่พอกลับมาถึงบ้านก็ยังคงคิดถึงมาร์คัสอยู่เหมือนเดิม ไม่รู้ต้องใช้เวลาอีกนานแค่ไหนเธอถึงจะหายจากอาการเหล่านี้
เธอยังคงติดต่อกับจัสมินเพราะพูดคุยกันตามปกติ ตอนนี้จัสมินยังไม่กลับจากอิตาลีมีอะไรอีกหลายอย่างที่ต้องทำแทนมาร์คัส มิรันดาอยากเข้มแข็งได้สักครึ่งหนึ่งของจัสมินก็คงจะดี แต่สภาพจิตของเธอนั้นมันย่ำแย่ลงไปทุกที ใช่ว่าไม่รู้ตัวเองแต่เป็นเพราะยังไม่อยากจะยอมรับว่ามาร์คัสนั้นจากเธอไปแล้วจริงๆ
หญิงสาวกำลังหาทางออกให้กับตัวเองแต่ดูเหมือนว่าทางออกนั้นมันจะหายากเต็มทน มิรันดาคิดว่าบางครั้งถ้าได้ทำอะไรเพื่อเขาบ้างเธออาจจะรู้สึกดีขึ้น เมื่อคิดดังนั้นเธอจังจะชวนเพื่อนไปวัดด้วยกันในวันพรุ่งนี้
“นิ พรุ่งนี้ว่างไหม”
“ว่างสิ” ถึงไม่ว่างชนิศาก็ต้องว่างเพราะช่วงนี้เ
