“เซล!” ปากหนาอุทานขึ้นด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาถ้าคนที่ไม่ได้สังเกตก็จะไม่ได้ยิน
ฉันยังปั้นยิ้มให้เขากลับไปเหมือนไม่ได้รู้สึกอะไรและกอดแขนพี่คอปแน่นขึ้น
“พี่คอปเซลอยากกลับแล้วรบกวนไปส่งเซลที่คอนโดหน่อยได้ไหมคะ” ฉันขยับใบหน้าไปพูดใกล้ๆ พี่คอปเตอร์จนริมฝีปากแทบจะแตะลงที่ข้างแก้มของเขาอยู่แล้ว แต่ดวงตายังจ้องมองพี่เคน พร้อมยักคิ้วส่งไปให้เขาแบบกวนๆ
“ได้สิ เดี๋ยวพี่ไปส่ง”
“ขอบคุณค่ะ” เซลีนละสายตาจากเคนเอียงใบหน้ามองคอปเตอร์ด้วยสายตายั่วยวน
ก่อนจะหันกลับไปหามองเคนอีกครั้งและหุบยิ้มลง หันหลังให้เขาทันที
“เซล!” ซึ่งฉันก็รู้ว่ามันเป็นเสียงของใครแต่ฉันก็เลือกที่จะไม่หันหลังกลับไป เพราะฉันเลือกที่จะหันหลังให้เขาแล้ว....
ฉันเดินออกมาข้างนอกกับพี่คอปโดยไม่สนใจเสียงของใครคนนั้น จนกระทั่งเดินออกมาถึงหน้าคลับ
หมับ! มือหนาจับที่แขนของเธอกระชากให้หันกลับไปหาเขา
“ทำไมเธอถึงมากับไอ้คอป” คนที่ถูกพูดถึง ขม
