บทที่ 1 ฉันไม่ใช่กะหรี่
1214 คำ
พระพายเดินเข้าไปสั่งเพื่อนหนุ่มขอเครื่องดื่มพร้อมกับสูตรการชงที่ทำให้คอพับเร็ว ๆ จะได้รีบมอมพร้อมกลับบ้านเร็ว ๆ แม่จะได้ไม่เป็นห่วง วันนี้เพิ่งสองทุ่มหากมอมได้ภายในสามทุ่มเธอก็จะเป็นคนที่ทำงานต่อชั่วโมงได้แพงที่สุด แล้วจะได้มีเงินพาแม่ไปหาหมอเก่ง ๆ รักษาโรคให้หาย
“โอมนายแน่ใจนะว่าจะเมา” พระพายกระซิบถามเพื่อนให้มั่นใจ พร้อมกับบอกผู้จัดการว่าแขกคนนั้นต้องการให้เธอไปยืนชงเหล้าส่วนตัวให้ ผู้จัดการเหลือบไปเห็นแขก วีไอพีแล้วก็พยักหน้า เขาไม่กล้าขัดใจอยู่แล้ว ไม่อยากมีปัญหากับเสี่ยซ้ง
“ไม่เมาก็ไม่รู้จะว่าไงแล้ว” โอมบอกปริมาณที่ชงแล้วเมาเร็วที่สุดให้กับเธอ แล้วของบางอย่างลงไป ซึ่งโอมไม่บอกว่าคืออะไร แต่รับประกันว่าเมาแน่นอน นั่นทำให้เธอมั่นใจมากขึ้นว่าจะสามารถล้มยักษ์คนที่เป็นถึงท่านประธานได้ แต่ว่าหากเขาจับได้เธอก็ซวยเช่นกัน ดังนั้นต้องทำให้แนบเนียนที่สุด
“แน่ใจนะว่าจะให้หนึ่งหมื่น” โอมไม่อยากจะเชื่อ น้อยคนที่มาระเริงบาร์จะจ่ายหนัก ส่วนใหญ่เศรษฐีขี้เหนียว เขาเคยไปรับงานพาร์ตไทม์ที่ร้าน Thousand lightss ที่นั่นของจริง แต่ว่ายังไม่มีตำแหน่งบาร์เทนเดอร์ว่าง นอกจากพี่ที่รู้จักติดงานหรือลา เขาจึงจะได้รับเลือกให้เข้าไปร่วมแจม ทิปต่างหากไม่รวมส่วนกลางเขาได้คืนหนึ่งเกือบห้าพัน มากกว่าค่าจ้างของเขาเสียอีก
“แน่ใจ” พระพายพยักหน้าให้กับเพื่อน แน่นอนว่ารับเงินมาแล้วจะไม่แน่ใจได้อย่างไร
วันนี้เธออยากกลับบ้านเร็วสักวัน หากได้เงินก้อนเท่ากับมีหวังแล้ว นี่ไม่เกี่ยวกับค่าจ้างแต่เป็นเงินพิเศษที่เธอจะได้ต่างหาก
หญิงสาวเดินเสิร์ฟอย่างคล่องแคล่วราวกับมืออาชีพ เพราะเพื่อนโอมของเธอนั้นสั่งสอนและเทรนงานมาเป็นอย่างดี แม้ตอนแรกจะติดขัดบ้าง แต่เมื่อทำไปได้สักพักก็จะชินไปเอง
“ขออนุญาตค่ะ” หญิงสาวเอามือไพล่หลังโค้งเล็กน้อยแล้วก็วางเครื่องดื่มทีละอย่าง แต่เมื่อเฟลิเปมองเห็นแก้วแค่ใบเดียวทำให้รู้สึกขัดใจ
“ทำไมมีแก้วใบเดียว?”
“คุณมากับเพื่อนใช่ไหม...เดี๋ยวสักครู่ค่ะฉันจะไปเอามาเพิ่ม” หญิงสาวยิ้มหวานส่งให้ตอบด้วยน้ำเสียงใส แน่นอนว่ามันเสียงสองที่เธอไว้ใช้ยามที่ต้องปั้นหน้ารับแขก
“ของเธอ” เขาพูดสั้น ๆ
“ขออภัยค่ะ เวลางานพนักงานไม่ได้รับอนุญาตให้ดื่ม เพียงยืนเป็นเพื่อนหรือนั่งคุยเท่านั้น”
แน่นอนว่าเธอโกหก แต่เพราะเธอต้องทำหน้าที่อยู่หากเมาไปจะทำอย่างไรกันล่ะ อีกอย่างในบาร์แห่งนี้ไม่น่าไว้ใจต้องดูแลตัวเองให้ดีเท่านั้น
“น่าเบื่อชะมัด” เขาเหมือนจะยอมรับแต่โดยดี แต่ไม่วายดึงเธอมานั่งข้าง ๆ
หมับ!
ทันทีที่วางเครื่องดื่มในถาดเสร็จยังไม่ทันที่จะยกแก้วขึ้นชง พ่อคนมือไวก็ลากเธอขึ้นไปบนตักแล้วกอดไว้แน่น ทำเอาเธอที่คิดว่าระวังตัวเป็นอย่างดีถึงกับเหวอไปเลยเหมือนกัน แต่ก็พยายามตั้งสติไม่อัดแขกเอาไว้ในใจ
‘แม่งชาติก่อนเกิดเป็นปลาหมึกหรือไง!’
“เอ่อ...ปล่อยดีกว่านะคะ ฉันจะชงเหล้าให้” เธอบังคับเสียงไม่ให้สั่น กลัวเขารู้ว่าเธอกำลังกลัวบางอย่าง แต่ทว่าก็ยากเย็นจริง ๆ แม้จะรู้ว่าทำงานแบบนี้เสี่ยงโดนลวนลามก็ตาม
แน่นอนว่าที่สั่นนั้นไม่ได้กลัวเขาจับเขาล้วง กลัวตีนเธอต่างหากที่ห้ามมันไว้ ไม่ให้ลงไปกระทืบไอ้หน้าหื่น!
“ชงตรงนี้แหละ...ชงเข้ม ๆ ฉันชอบ” ใบหน้ายิ้มแย้มมองผู้หญิงที่อยู่บนตักแล้วพาให้รู้สึกสบายอกสบายใจอย่างบอกไม่ถูก เขาชอบนักอ่อน ๆ แบบนี้
“เอ่อ...ชงไม่ถนัดค่ะ นั่งท่านี้” เธอพยายามหาเหตุผลแต่ว่า...คำพูดถัดมาทำเอาเธออยากเอาหมัดให้กินสักหมัด
“ลองนั่งคร่อมดูไหม...ฉันว่าเธอน่าจะถนัด”!
เชี่ย!!!
เสียงสบถหยาบคายผุดขึ้นในหัวของพระพาย แต่ใบหน้าสวยยังฉีกยิ้มให้กับแขกหน้าหม้อ แม้จะหล่อแบบยุโรป แต่เธออยู่ในโหมดไม่อยากเสียพรหมจรรย์เพียงเพราะเงินหมื่นเดียวหรอกนะ มันถูกไปสำหรับคนอย่างเธอ
แม้ในใจจะด่าเขาไปหลายคำแล้ว แต่หัวสมองอันชาญฉลาดของเธอก็คิดหาทางเอาตัวรอดอย่างว่องไว มือเล็กลงไปที่หน้าขาออกแรงหนักหน่อยให้เขารู้สึกเจ็บจะได้ปล่อยเธอ แต่ใครจะรู้ว่าแรงที่เธอกดลงไปนั้นไม่เพียงไม่ทำให้คนที่นั่งอยู่สะทกสะท้าน ยังทำให้เขารู้สึกต้องการมากขึ้นเหมือนเธอกำลังอ่อยเขาอยู่ พาลให้สิ่งที่มันหลับไหลค่อย ๆ โงหัวขึ้นจนเริ่มทิ่มก้นของเธอ
‘ซี้ด...อยากงัดมาทิ่มก้นงอน ๆ โว้ย!!!’
เฟลิเปไม่เคยหื่นหนักอย่างนี้มาก่อน เขาเคยเก็บอารมณ์ได้ แต่ทำไมกับเด็กเสิร์ฟแต่งตัวมิดชิด เพียงแต่ก้นงอนมากเป็นพิเศษ ทำให้เขาจินตนาการไปถึงว่าเนินด้านหน้าเนินอวบอิ่มแค่ไหนกัน ยิ่งมือที่กอดเอวของเธออยู่ระหว่างใต้ชั้นใน ทำให้อยากคว้าขึ้นไปกำสองเต้าอวบให้หายมันเขี้ยวเสียจริง
“นี่เธอกำลังยั่วฉันอยู่งั้นเหรอ” เสียงแหบต่ำเอ่ยออกมาชิดใบหูขาวเนียนพร้อมกับขบติ่งหูเพื่อเป็นการเชิญชวนเล็ก ๆ
พระพายหดคอหนีสัมผัสของเขาที่ทำให้เธอขนลุก ในใจเคยเชื่อเสมอว่าเธอเอาตัวรอดจากสถานการณ์สุ่มเสี่ยงเช่นนี้ได้ แต่ทำไมเมื่อเป็นเขาแล้วเธอกลับรู้สึกระทดระทวยชอบกล มือของเขาก็ช่างแสนซุกซน แม้มันจะคลอเคลียอยู่ใต้ราวนม แต่มันก็สร้างความรัญจวนใจให้กับเธอเป็นอย่างมาก
พระพายไม่เคยมีประสบการณ์ใกล้ชิดผู้ชายสองต่อสองมาก่อน ทำให้เธอรู้แล้วว่าเธอยังอ่อนต่อโลกนัก แต่ทว่าเงินก็ได้แล้ว อย่างอื่นก็แค่นั่งคุยด้วย แล้วทำไมเธอต้องยอมให้เขาลวนลามอยู่อีกเล่า คิดได้ดังนั้นเธอก็เรียกวิญญาณพี่เขาทรายกาแล็กซีขึ้นประทับร่าง ลอบยิ้มอย่างโหดเหี้ยมพร้อมกับจัดการศอกเข้าไปที่หน้าท้องของเขาเต็มแรง
พลุก!
โอ๊ย!!
เสียงร้องโอดโอยในความมืดมุมหนึ่งของโซนวีไอพีดังขึ้น แต่ทว่าไม่สามารถเรียกให้การ์ดหรือคนดูแลร้านเข้าไปได้ หากไม่เรียก เพราะส่วนใหญ่แล้วเหล่าแขกที่เล้าโลมถึงพริกถึงขิงกับเด็กในร้านมักจะทำกิจกรรมเข้าจังหวะกันเพื่ออุ่นเครื่องก่อนจะนัดกันไปรอบนอก
“เจ็บนะยายบ้า...ทำอะไรเนี่ย!”
“เจ็บแล้วก็จำไว้ด้วยว่าฉันไม่ใช่กะหรี่!”
- ผู้เขียน
