ส่วนหลินจางหย่งหน้าบานทันทีที่น้องชายเอ่ยเรียกลี่ฟางว่าพี่สะใภ้ เขามองน้องชายต่างมารดาด้วยใบหน้าที่ดีขึ้น เพราะก่อนหน้านี้หากไม่พาเขามาด้วยตนคงถึงตั้งแต่เมื่อวานแล้ว
ลี่ฟางมุมปากกระตุกที่ได้ยินหลินตงชางเอ่ยเรียกนางว่าพี่สะใภ้ แต่เห็นวาวตาที่ใสซื่อจึงทุบตีเขาไม่ลง แล้วไหนจะสภาพที่ยืนแทบไม่อยู่แล้วนางจึงเร่งให้พวกเขาตามบ่าวเข้าไปพักที่เรือนรับรอง
"ข้าพักเรือนเดียวกับพวกเจ้าสามคนแม่ลูกได้หรือไม่" หลินจางหย่งหน้าหนาเอ่ยขอทันที
พอเห็นสีหน้าที่เหนื่อยล้าและสายตาที่อ้อนวอนแล้วนางก็มองค้อนเขาไปรอบหนึ่งจึงยินยอมที่จะพยักหน้า หลินจางหย่งเหมือนกลัวลี่ฟางจะเปลี่ยนใจเขารีบพาบุตรชายที่อยู่ในอ้อมแขนไปที่เรือนของลี่ฟางทันที
ระหว่างทางชาวบ้านที่พาบุตรมาร่วมงานต่างมองหลินจางหย่งที่อุ้มเด็กแฝดไว้อย่างแปลกใจ ก่อนหน้านี้คุณชายคนนี้เขาเคยเห็นว่าพักอยู่ที่เรือนท้ายหมู่บ้านเข้าออกเรือนตระกูลจางบ่อยครั้งแต่ไม่
