ทั้งคู่แยกกันไปหาสหายของตน สวีไห่บุตรชายของนายท่านสวีเห็นหลินจางหย่งเดินเข้ามาในลานจัดเลี้ยงก็เข้าไปต้อนรับ พร้อมพาไปยังที่นั่งเขาไม่ได้สนิทกับหลินจางหย่งแต่ก็นับว่าเคยได้ร่วมเรียนในสำนักศึกษาด้วยกัน เขายิ้มแย้มรับจอกสุราที่รินมาอย่างต่อเนื่องจากสวีไห่
สวีไห่ที่เห็นหลินจางหย่งเริ่มจะเมาก็เสนอให้เข้าไปพักที่เรือนรับรอง หลินจางหย่งหันไปมองสหายของตนก่อนจะลุกขึ้นเดินตามสวีไห่ที่เข้ามาประคองตนเดินออกไป
สวีไห่พาหลินยางหย่งมาส่งถึงเรือนก็ให้บ่าวพาเข้าไปในห้องพัก ภายในห้องพักมีสตรีนางหนึ่งนอนทุรนทุรายอยู่บนเตียง กลิ่นกำยานที่อบอวลอยู่ภายในห้องหลินจางหย่งรู้ได้ทันทีว่าตนตกหลุมพรางเข้าแล้ว
สตรีที่นอนอยู่ลุกขึ้นมาหาเขาพร้อมกับปลดเสื้อผ้าที่ตัวของนางออก เมื่อเห็นใบหน้าชัดเจนเขาก็แทบอยากจะหัวเราะออกมา ตระกูลไป๋ไม่ยอมปล่อยเขาไปจริงๆ ในเมื่อยื่นสุรามงคลให้ไม่รับแต่จะอยากได้สุราลงทัณฑ์เขาย่อมต้องสนอง
