“ยอมรับว่าติดใจ แต่เพราะ..พี่เก่งเกินไปด้วยไง ผมเลยหมกมุ่นทุกครั้งที่เริ่มมีอะไรกับแป้ง”
“พี่ขอโทษแล้วกัน ..เอาอย่างนี้มั้ย ให้พี่ช่วยอธิบาย บอกว่าเราทำงานด้วยกันบ่อย ก็เลยอาจจะเรียกติดปากไป ความจริงไม่มีอะไรเลย ให้พี่ยืนยันกับน้องแป้งเลยว่าเราไม่เคยมีอะไรกัน”
“เธอไม่เชื่อหรอกครับ ผมพยายามแล้ว เพราะผมไม่ได้ครางเรียกชื่ออย่างเดียว”
“ยังไงคะ ไม่ได้ครางเรียกชื่ออย่างเดียว”
เขากระซิบกระซาบเบากว่าเดิม “ครางว่า..อมผมแรงๆ ขย่มผมแรงๆเลยพี่ภา ผมจะเสร็จแล้วพี่ ยังงี้”
“โอ้ว” วิภาอุทาน กระพริบตาปริบๆ “ตาย...ป่านนี้น้องแป้งไม่เกลียดพี่เข้ากระดูกดำไปแล้วเหรอ หมอไผ่ไม่น่าเลย...แล้วจะทำยังไงล่ะคะเนี่ย”
“ผมก็ไม่รู้พี่ ตอนนี้ผมเบลอไปหมดแล้ว”
“พี่ว่าหมอรีบตามไปง้อเธอจะดีกว่า ผู้หญิงดีๆแบบนี้ไม่ใช่จะหาได้ง่ายๆ ไปสารภาพกับเธอซะ บอกว่าโดนพี่ยั่วเอาก็ได้ พูดยังไงก็ได้ให้เธอยอมคืนดี”
หมอหนุ่มถอนหายใจอ
