“นี่นาย” เธอทะลึ่งพรวดขึ้นมาจากเก้าอี้ หันมองหน้าผู้ใหญ่อย่างอับอาย
“หนูไม่ได้ยอมหมอนี่เลยนะเขาขืนใจหนู”
“แค่กๆๆๆ” ผู้ใหญ่สำลัก ปภาดาฟ้องใครไม่ได้เพราะดูเหมือนจะไม่มีใครเห็นใจเธอเลย
“แต่งงานกันแล้ว ได้เสียกันแล้วก็ไปอยู่กับพี่เขาเถอะลูก” คุณกรองทองพูดขึ้น
“ไม่ไปค่ะ ไม่ไป” ปภาดาปฏิเสธปากคอสั่น ทำไมทุกคนต้องยัดเยียดเธอให้คนใจร้ายแบบเตชินทร์ด้วย
“หัวเด็ดตีนขาดหนูก็ไม่ไป”
“เขาไม่ไปก็อย่าไปบังคับเขาเลยครับ” เตชินทร์พูดขึ้น ปภาดาอ้าปากค้างกับประโยคของเขา ทำไมเขาพูดง่ายจัง เธอมองอย่างไม่ไว้ใจ
“กินข้าวเถอะลูก ไม่ไปก็ไม่ไปจ้ะ”
ปภาดานั่งลง มองทุกคนอย่างไม่ไว้วางใจ เธอไม่มีทางไว้ใจใครอีกต่อไปแล้ว หลอกให้เธอแต่งงานแทนพี่สาวก็ทีหนึ่งแล้ว
พอกินข้าวเสร็จเธอก็ออกไปเดินเล่น นิ่วหน้าเพราะยังเจ็บหว่างขาอยู่เลย ที่หนีออกมาเพราะไม่อยากเจอหน้าคนใจร้าย ให้เขาออกจากบ้านไปก่อน เธอค่อยเข้าบ้านไปตั้งหลัก ห
