“ก็งั้นๆ” เธอพูดยิ้มๆ อยากแกล้งเขาบ้าง
“ปากดีแสดงว่าหายแล้ว”
เธอเดินตามเขาไปที่ฟาร์มมุก จำได้ว่าเตชินทร์เคยพาเครื่องประดับประเภทมุกไปฝากมารดาของเธอด้วย
“สวยดีนะคะ” เธอพูดขึ้น มองสร้อยมุกอย่างตื่นตาตื่นใจ
“คนขี้เหร่แบบเธอใส่แล้วไม่สวยหรอก”
“แน่ะ! มาหาว่าน้องดาขี้เหร่ ตัวเองหล่อตายล่ะ”
“สาวๆ ติดตรึมก็แล้วกัน แต่พี่หวงตัวนะจะบอกให้ ใช่ใครจะได้เห็นขาอ่อนง่ายๆ”
“พวกหลงตัวเอง” เธอเดินหนีไปชมทัศนียภาพเบื้องหน้า ท้องทะเลกว้างสุดลูกหูลูกตา
“ว้าย! พี่เตทำอะไรนี่” เธอร้องขึ้นเมื่อโดนอุ้ม
“พาไปเที่ยวด้านบนโน้น” เขาบุ้ยใบ้ไปยังบ้านพักบนเนิน
“บ้านหลังนั้นเหรอคะ มองไกลๆ แบบนี้สวยจัง”
“น้ำหนักกี่โลนี่”
“ทำไมคะ”
“รู้สึกเหมือนอุ้มหมูเลย”
“พี่เตนะ งั้นปล่อยเลย” เขาปล่อยจริง เธอก็สะบัดค้อนใส่เขาทันที
“ปีนขึ้นมาบนหลังแทนก็แล้วกัน เดี๋ยวจะแบกขึ้นไปดู ด้านในสวยกว่าด้านนอกอีกนะ”
“เดินเองได้ วะ...
