“พรุ่งนี้ตอนเย็น เราต้องไปงานแต่งลูกของลุงบัญชานะครับ” บิดาเอ่ยบอก ไหมฝันเลยรับคำเสียงนุ่มตามนิสัย
เย็นของอีกวันไหมฝันหาชุดมาสวมใส่แต่เธอรู้สึกว่าตัวเองอ้วนขึ้น เลยเดินไปมองตัวเองหน้ากระจกเงาบานใหญ่ เด็กสาวกัดปากตัวเองเบาๆ มองหน้าอกและสะโพกรู้สึกว่ามันใหญ่ขึ้นจนเธอหน้าแดง ก็ทุกคืนเธอโดนธัญญ์เอานี่นา
ชุดราตรีที่จะใส่ยัดไม่เข้านั่นทำให้เธอต้องออกไปบอกบิดาและมารดาเลี้ยงบอกว่าไม่มีชุดใส่
“หนูฝันไม่ไปได้ไหมคะ ไม่มีชุดใส่”
“อ้าว... ชุดหนูเยอะแยะไม่ใช่เหรอลูก” ธเนศเอ่ยถามบุตรสาว
“แต่พักนี้หนูฝันอ้วนขึ้นนะคะคุณ เอางี้เดี๋ยวเราออกไปก่อนเวลาให้หนูฝันไปลองชุดที่ร้านเพื่อนน้าดีไหม” รมมณีหาทางออกให้ลูกเลี้ยงก่อนจะยิ้มให้อย่างเอ็นดู
“ขอบคุณค่ะ” เธอกล่าวขอบคุณก่อนจะเข้าห้องไปแต่งตัวอีกรอบ แต่สวมชุดธรรมดาแล้วเดินไปขึ้นรถที่บิดาและมารดาเลี้ยงรออยู่
พอไปถึงห้องเสื้อดัง รมมณีกันพาลูกเลี้ยงไปลองชุด เจ
