เช้าวันต่อมา
คุณเอกอนันต์เดินทางไปหาลูกชายถึงบ้านพักริมทะเล เป็นครั้งแรกที่ตั้งแต่บ้านนี้สร้างเสร็จ เพิ่งจะได้มาเห็นของจริง ชายสูงวัยก้าวเท้าลงจากรถเดินตรงเข้าไปภายในบ้านที่แลดูเงียบเชียบเหมือนไม่มีใครอยู่
“ตากรไม่อยู่บ้านหรือยังไง ทำไมบ้านถึงเงียบขนาดนี้”
“คุณกรเดินทางไปสนามบิน เพื่อไปรับแม่ของคุณวาที่เดินทางมาจากเชียงใหม่ค่ะ”
แม่บ้านบอกกล่าว พร้อมกับนำน้ำเย็นมาเสิร์ฟให้กับแขกของบ้าน ที่มองเห็นแค่แว๊บแรกก็รู้ว่าคงจะเป็นบิดาของคุณากรแน่ ๆ
“ไปกันหมดเลยหรือ แล้วหลานล่ะหลานฉันอยู่ไหน?”
“คุณวากับคุณหนูยังไม่ลงมาค่ะ คุณท่านมาหาคุณกรเหรอคะ?”
“ฉันก็มาหาตากร แล้วก็ว่าจะมาดูหน้าหลานหน่อย แล้วนี่ปกติวาสิตาเขาตื่นกี่โมง?”
“อีกสักพักคงจะลงมาค่ะ คงจะอาบน้ำแต่งตัวเปลี่ยนชุดใหม่ให้คุณหนูอยู่”
พูดไม่ทันขาดคำ วาสิตาก็อุ้มลูกชายเดินลงมาจากชั้น 2 ของบ้าน แขกที่เพิ่งมาเยือนจ้องมองไปยังหญิงสาวพ
