เกือบจะสามทุ่มที่คุณากรเดินขึ้นมาบนห้องพัก เป็นห้องชุดสุดหรูที่แยกเป็นสองห้องนอน ชายหนุ่มเดินไปเคาะประตูห้องของวาสิตา เคาะอยู่นานแต่อีกคนก็ยังไม่ยอมมาเปิดให้ จนต้องได้รีบหากุญแจสำรองมาไขและผลักเข้าไปดูอย่างนึกเป็นห่วง ก่อนจะเห็นว่าอีกคนนอนหลับตาพริ้มอยู่บนเตียงกว้าง แต่ทำไมถึงมีคราบน้ำตาเปื้อนใบหน้าด้วยนะ นอนร้องไห้คิดถึงลูกอยู่หรือว่าอย่างไรกัน? คุณากรนั่งลงที่ขอบเตียงนอนจนยุบยวบลงชวนให้คนที่นอนอยู่รู้สึกตัว ก่อนที่ดวงตากลมโตคู่สวยจะเบิกกว้างจับจ้องมองหน้าของเจ้าของห้องตาปริบ ๆ
“งานเลี้ยงเลิกแล้วเหรอคะ?”
“อืม ทำไมหนีมานอนหลับอยู่บนนี้ล่ะ ไม่ชอบงานเลี้ยงวันนี้เหรอ ไม่สนุกสินะใช่ไหม?”
“เปล่าค่ะ ก็สนุกดีแต่วาแค่รู้สึกว่ามันไม่ใช่ที่ของวาก็เท่านั้น”
“เสียดายเธอไม่อยู่รอคุยกับรสา รสาคงจะทำให้เธอหายเบื่อกับงานวันนี้ได้”
วาสิหยัดตัวลุกขึ้นนั่งอีกครั้ง เธอจับจ้องมองใบหน้าของเจ้าของหัวใจใ
