วาสิตาถูกคุณจันทร์กระจ่างเรียกเข้าพบ หลังจากที่คุณชิดชนกกลับออกจากบ้านไปนานแล้ว
สีหน้าที่ดูเศร้า ดวงตาที่ยังดูแดงก่ำ ทำให้หญิงสูงวัยที่มีหัวใจดั่งทองคำถึงกับรู้สึกแย่ไม่ต่างกัน
“แม่เลี้ยงเรียกวามาพบทำไมเหรอคะ?”
“ฉันสงสารหนูนะหนูวา ฉันไม่ได้ตั้งใจที่จะแอบฟังเรื่องที่หนูคุยกับคุณชิดชนก”
“มันเป็นเรื่องที่น่าอายมากใช่ไหมคะ วาเป็นผู้หญิงใจง่าย เป็นผู้หญิงต่ำต้อย เป็นคนจนที่คนรวยคิดจะเอาเงินมาฟาดหัวเท่าไหร่ก็ได้ใช่ไหมคะ?”
วาสิตาแหงนหน้าขึ้นมองคุณจันทร์กระจ่าง หญิงสูงวัยที่ไม่เคยแบ่งชนชั้นกับใคร ตั้งแต่วันแรกที่เดินเข้ามาอยู่ที่ไร่นี้ นางไม่เคยทำให้รู้สึกอึดอัด ไม่เคยพูดอะไรให้รู้สึกด้อยค่า เหมือนอย่างคนบ้านนั้นที่แสดงออกกับเธอเลย
“ใครจะคิดยังไงกับเราก็ช่างเขาเถอะนะ เรารู้แค่ว่าเรามีค่าและมีเกียรติก็พอแล้ว สักวันหนึ่งพวกเขาอาจจะรู้สึกผิดมากที่ทำกับหนูแบบนี้ในวันนี้ก็ได้ หนูวาอยากไปอยู่ท
