(เวย์)
นัยน์ตาคมมองตามร่างบางที่เดินออกจากห้องและเมื่อประตูปิดลง ทุกอย่างรอบตัวก็เข้าสู่ความเงียบ ความหงุดหงิดและความรู้สึกปวดหนึบทำเขาทรมานไม่หยุด เด็กนั่นไม่ใช่ผู้หญิงธรรมดาเขารู้อยู่แล้ว แต่ไม่นึกว่าจะขนาดนี้
พรึ่บ!
ร่างสูงใช้มือที่ถูกสวมกุญแจมือ จับเหล็กหัวเตียงยึดเกาะพร้อมกับขยับตัวขึ้นนั่ง เขาเงยหน้าขึ้นมองสิ่งที่สวมอยู่กับข้อมือ แล้วก็กลับไปมองยังส่วนแข็งกลางลำตัวที่มันนูนดันเนื้อผ้าขึ้นมาได้ชัด
แล้วโดนเด็กนั่นจับเล่นจนสนุกมือ แล้วบอกว่าเราอย่าเจอกันอีกเลยงั้นเหรอ...คิดว่าจะรอดหรือไง
(ซินเซีย)
วันสุดท้ายของการบำเพ็ญประโยชน์ เวลา 10.00 น.
“คุณซินเซียคะ คือว่า...” เสียงเจ้าหน้าที่ดังขึ้นจากด้านหลัง ในระหว่างที่ฉันกำลังตั้งใจทาสีกำแพง
“มีอะไรเหรอคะ” เสียงเล็กตอบกลับ แต่สายตาก็ยังให้ความสนใจสิ่งที่ตัวเองทำอยู่
“เมื่อวานคุณซินเซียออกไปพักที่ข้างนอกมาใช่มั้ยคะ ไม่ได้พักยังห้องพ
