เงียบ....
สองคนพ่อลูกทำได้เพียงสบตากัน บรรยากาศรอบตัวมีเพียงความเงียบ แม้แต่เสียงหายใจยังไม่มีใครกล้าหายใจดัง ส่วนแม่นั้นมองมาทางฉัน รอยยิ้มบนใบหน้าสวยทำเอารู้สึกขนลุกไปทั่งตัว
เรื่องการขับรถไล่กันเป็นเรื่องที่เกิดขึ้น เพราะต่างฝ่ายต่างไม่มีใครยอมใคร ซึ่งฉันไม่ยอมก็แค่กับเขานั่นแหละ เป็นใครมาจากไหนกล้ามาปาดหน้ารถคนอื่น รู้แบบนี้เชื่อพี่คัสก็ดีเหยียบให้จมคันเร่งซะจะได้จบ ๆ ไป แต่ถ้าทำแบบนั้นแล้วปัญหามันไปกระทบต่อคนอื่นด้วยก็รู้สึกไม่ดีอีก
สรุปเขาคือตัวปัญหาของฉันที่สุด!
“จะไม่มีการใช้สิทธิ์พิเศษใด ๆ สำหรับเรื่องนี้”
“....” ตอนนี้ทำได้แค่นั่งก้มหน้า รับชะตาไปโดยไม่กล้าปริปากพูด
“บอกแล้วไงว่าถ้าสร้างเรื่องต้องจัดการด้วยตัวเอง รับผิดชอบด้วยตัวเอง เห็นสภาพพี่ชายแต่ละคนมั้ย” แม่ไม่ได้เป็นแบบนี้แค่กับฉันหรอก พี่ชายทั้ง 3 คนก็โดนมาเหมือนกัน
“เห็น พวกหมาป่าถูกเมียเลี้ยงให้เป็นหมาบ้านไปแล้ว”
