โรงพยาบาล
"กูไม่ตั้งใจนะ ฮืออออ กูไม่ได้อยากฆ่าใคร" ปริมนั่งร้องไห้ฟูมฟายโดยมีเทลช่วยดึงสติ
"อีปริมตั้งสติก่อน!"
"จริงนะเทลกูไม่ได้ทำนะ ฮึก กูไม่ได้ทำอีเจล"
"ปริมมมม"
ตึ๊กกกก!
ว้ายยยย!!
ริชชี่ตกใจหวีดเสียงดังเมื่อแบล็คเดินเข้ามาใช้มือหนากระชากร่างเล็กของปริมแล้วกระแทกอัดติดกำแพง อีกมือจับรวบบีบที่คอไว้แน่นเเววตาน่ากลัวแน่นิ่งจนทุกคนอึ้งกิมกี่ "ไอ้เเบล็คปล่อยปริมเถอะ" เทลรีบมาห้าม
"ถ้าเจลเป็นอะไรไปกูจะฆ่ามึง!!!" เเบล็คกดเสียงทุ้มต่ำ ปริมที่เหมือนใกล้หายใจไม่ออกน้ำตาคลอ ริชชี่รีบเดินเข้ามาพูดเสียงสั่น "กูเองก็ผิดนะอย่าทำมันเลยปล่อยมันเถอะ ฮืออออ ขอร้อง"
ไม่น่าเชื่อแม้จะรู้ความจริงว่าเพื่อนสนิทนำเศษแก้วหวังทำร้ายแต่ริชชี่ยังคงห่วงใยร้องไห้อ้อนวอนเเบล็ค
แกร๊กกกก
"หมอเพื่อนผมเป็นไงบ้างครับ" ทุกอย่างชะงักเมื่อคุณหมอเดินออกมา เทลจึงพุ่งไปถามไถ่อาการ "ปลอดภัยใช่ไหมครับ"
"ปลอดภัยดีแล้วค
