เชื่อแล้วว่าคียติณณ์คงไม่ค่อยได้ใช้ช่วงชีวิตวัยรุ่นของตัวเอง..
การได้ขึ้นนั่งเก้าอี้ประธานใหญ่ของบริษัททั้งที่อายุน้อย คงแลกมาด้วยการสละเวลาเพื่ออุทิศตนให้หน้าที่การงานอย่างหนัก รวมถึงประธานหนุ่มดูตื่นเต้นเป็นพิเศษเวลาเธอพาไปลองสิ่งใหม่ๆ
หลังจากถูกงอนเทียร์รดาก็เดินหน้าง้อเต็มกำลัง หวังว่าจะให้คียติณณ์ยิ้มได้ด้วยการพาไปร้องคาราโอเกะแล้วก็แวะทานไอศกรีมถ้วยยักษ์ด้วยกัน
แต่เหมือนเทียร์รดาจะออกโรงนำทัพอยู่ฝ่ายเดียว เพราะอีกคนคอยเป็นกองเชียร์เสียส่วนใหญ่ ทำเอาคนบ้ายอกินอิ่มพุงกางแล้วก็เสียงแหบแห้งเลยทีเดียว
“เพิ่งเคยเห็นเธอจริงจังขนาดนี้” เสียงนุ่มทุ้มเอ่ยขึ้น ก่อนจะเม้มริมฝีปากกลั้นยิ้ม เมื่ออีกคนหน้านิ่วคิ้วขมวดคีบตุ๊กตาอย่างจริงจัง
“เกมนี้ก็ต้องจริงจังสิคะถึงจะสนุก”
“งั้นเหรอครับ”
“อ่า ที่คีบอ่อนแรงขนาดนี้..” คนตัวเล็กบ่นอุบ พลางยกมือขึ้นกุมขมับ
สายตาคู่สวยจดจ้องมองตุ๊กตาที่ถูกคีบขึ้
