รอยยิ้มกะลิ้มกะเหลี่ยของขุนพลกำลังสร้างความอึดอัดใจให้เทียร์รดา สายตาที่ไล่มองตั้งแต่หัวจรดเท้าอย่างพิจารณา ทำให้หญิงสาวเริ่มรู้สึกได้ว่าไม่ปลอดภัย
ทว่าเธอก็ยังเชิดหน้าขึ้นอย่างถือดี ก่อนจะช้อนตามองชายหนุ่มแล้วยกยิ้มด้วยสีหน้าเรียบเฉย แม้ว่าความคับแค้นภายในใจใกล้จะปะทุออกมาก็ตาม
“ขอบคุณค่ะ แต่ไม่ดีกว่า” เทียร์รดาปฏิเสธคำเชิญชวนเสียงแข็ง ท่าทางวางมาดยโสโอหังของเธอยั่วโทสะของอีกฝ่ายได้เป็นอย่างดี
“เดี๋ยว” ขุนพลเอ่ยแทรกจังหวะ ก่อนใช้กำลังกระชากแขนหญิงสาวที่จะเดินหนีเข้าประชิดตัว
ร่างบางแทบปลิวไปตามแรงกระชาก พลางเบ้หน้าด้วยความเจ็บ เมื่ออีกคนออกแรงบีบต้นแขนจนเกิดรอยแดง
“ฉันเจ็บนะ”
“เธอยังไม่ได้ตอบคำถามฉันเลย ว่ากลับมาที่นี่ทำไม”
เจ้าของใบหน้าสวยหวานตวัดสายตาขึ้นมอง พยายามจะบิดข้อมือให้เป็นอิสระ แต่ก็สู้แรงขุนพลที่มีมากกว่าไม่ได้อยู่ดี
ขุนพลจัดการรวบเอวคอดกิ่วเข้ามากกในวงแขน พลางยื่นใบห
