ตกดึกที่เทียร์รดาปล่อยให้ความคิดมากมายหลั่งไหลเข้ามาในหัว เธอนอนพลิกตัวบนฟูกข้างเฌอชาไปมาเพราะอาการนอนไม่หลับรุมเร้า
เอาแต่คิดเรื่องของกรทีป์ทั้งคืน..
หนำซ้ำระหว่างเธอกับมาริตายังชวนให้อึดอัดอีกต่างหาก ถึงจะพยายามทำตัวให้เป็นปกติ แต่เทียร์รดารู้อยู่เต็มอกว่าอีกฝ่ายไม่ได้ชอบพลอเธอเท่าไหร่นัก
สุดท้ายก็ต้องเป็นฝ่ายเดินออกมาจากห้อง ทิ้งตัวนั่งลงที่โซฟาท่ามกลางความมืดเพียงลำพังเหมือนภาพฉายซ้ำไม่มีผิด
“เขาทนแบกรับความเจ็บปวดนั้นได้ยังไงกัน..” เทียร์รดาพูดขึ้นกับตัวเองเบาๆ พลางลอบถอนหายใจทิ้งเฮือกใหญ่
ขนาดแค่ภาพฝันร้ายที่ตามหลอกหลอน เธอยังแทบแบกรับไว้ไม่ไหว แต่คียติณณ์กลับจดจำได้ทุกรายละเอียดของเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น
แค่คิดว่าคนอย่างขุนพลเคยโหดเหี้ยมเหมือนธีรุตม์ก็ขนลุกแทบแย่..
“เพตาโดนมันซ้อมไม่รู้กี่ครั้งเวลามันอารมณ์ไม่ดี เพราะอะไรรู้มั้ย.. เพราะมันชอบเวลาที่เห็นพี่อ้อนวอน มันรู้สึกดีเวลา
