ผู้จัดการสาวที่ถูกลากออกมาจากร้านด้วยอีกคน กำลังทำหน้าที่ขับรถพาเทียร์รดาไปหาของหวานร้านอื่นเยียวยาจิตใจ
เทียร์รดาลอบถอนหายใจทิ้งเฮือกใหญ่ รู้สึกโกรธจนเลือดขึ้นหน้าก็จริง แต่เธอกลับรู้สึกดีที่ได้เห็นธาตุแท้ของแพรพิณกับตาตัวเอง
“แกทะเลาะอะไรกับเพื่อนวะเทียร์” ส้มจี๊ดเอ่ยถามด้วยสีหน้าฉงน
“คนแบบนั้นอย่าเรียกว่าเพื่อนเลยดีกว่า” เธอตอบกลับพร้อมกับนั่งกอดอกใส่
เทียร์รดาคบแพรพิณเพราะเธอเข้ามาทำความรู้จักก่อน กระทั่งพักการเรียนเอาไว้เพื่อจะได้โฟกัสงาน เธอก็ยังเลือกที่จะคบแพรพิณต่อ
คอยช่วยเหลือโปรโมทร้านให้ฟรีโดยไม่คิดเงิน เรียกลูกค้าผ่านแอ็กเคานต์ส่วนตัวที่มีผู้ติดตามหลายแสนให้โดยไม่คิดเล็กคิดน้อยกับคำว่าเพื่อน
ใครจะรู้ว่าไม่ใช่ทุกคนที่ยินดีกับความสำเร็จของเรา หากแต่รอเหยียบให้จมในวันที่ถูกโจมตี
“พี่จำชื่อแอ็กเคานต์ DOULEPPJUNG ได้มั้ย”
“ชื่อแอ็กเคานต์นี้ไงที่ฉันส่งในแชทให้แกว่าควรฟ้องเรีย
