CHAPTER 72 : จิ๊กซอว์ที่ขาดหายไป

1398 คำ

“ยินดีต้อนรับกลับบ้านไอ้ลูกชาย” เสียงต้อนรับอย่างอบอุ่นจากผู้เป็นพ่อเอ่ยขึ้น ก่อนจะตามมาด้วยเสียงของพลุกระดาษที่ถูกดึงโดยเฌอชา หลังคียติณณ์ได้กลับมาพักผ่อนที่บ้านอย่างเป็นทางการ ท่านภควรรณเดินเข้ามาสวมกอดลูกชาย ตามด้วยเฌอชาที่เข้าไปสมทบอีกคน กลายเป็นสามคนพ่อลูกกำลังยืนกอดกันกลม โดยที่มีสายตาของมาริตาจับจ้องมองด้วยใบหน้าที่เปื้อนรอยยิ้ม “ช่วงนี้แกพักผ่อนอยู่บ้านไปก่อน ไม่ต้องห่วงเรื่องงาน เข้าใจมั้ย” ประมุขของบ้านผละออก พลางตบลงบนบ่าแกร่งแล้วผ่อนปรนลมหายใจด้วยความโล่งอก สองวันที่ผ่านมาคียติณณ์พยายามอย่างหนัก เพื่อที่เขาอยากจำทุกอย่างให้ได้โดยเร็ว กับการที่เพิ่งรู้ว่าตัวเองแบกความรับผิดชอบเรื่องงานไว้เยอะแค่ไหน ในฐานะประธานคียติณณ์.. ทว่าความทรงจำที่เขาได้รับมันไม่สมบูรณ์ อีกทั้งบางส่วนยังขาดหายไปอีกเยอะเลย เพราะงั้นเวลาคงเป็นหนทางเดียวที่จะนำพาความทรงจำเหล่านั้นกลับมา “ครับพ่อ” คีย

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม