“ไม่ต้องหรอกครับ ผมมีวิธีของผม” เจมส์รีบยกมือขึ้นเพื่อเป็นการปฏิเสธพร้อมทั้งบอกไปยังพ่อของเธออีกด้วยว่าคนอย่างเขามีวิธีที่จะจัดการเธอด้วยวิธีของเขาเอง
พ่อที่ได้ยินแบบนั้นก็นึกชอบใจในตัวชายหนุ่มตรงหน้า เขารู้อยู่แล้วว่าคนอย่างเจมส์น่าจะเอาลูกสาวของเขาอยู่ แต่มีสิ่งหนึ่งที่คนเป็นพ่อยังคงสงสัยก็คือทำไมในวันนั้นลินดาลูกสาวของเขาถึงได้พูดแบบนั้นออกไป
‘แก มาที่นี่ได้ยังไง’
เธอทำเหมือนว่ารู้จักกันกับเขามาก่อนอย่างนั้นแหละว่าแล้วก็ถามออกไปหน่อยดีกว่า ไม่แน่นะว่าเจมส์อาจจะตอบข้อสงสัยของเขาให้หายข้องใจก็เป็นได้
“ว่าแต่หลานกับลูกสาวอาเคยรู้จักกันมาก่อนหน้านี้หรือเปล่า”
“ครับ ลินดาเธอเคยนำไวน์เข้าไปเสนอที่ผับของเพื่อนผมแล้วเราก็..”
เจมส์ที่รอคำถามนี้มานานก็รีบยิ้มตาใสพยักหน้าตอบไปตามความจริงและตั้งใจที่หยุดไม่พูดจนจบทำเอาคนเป็นพ่อสงสัยขมวดคิ้วด้วยความอยากรู้เข้าไปอีก เจมส์กลั้วหัวเราะในลำคอพร้อ
