“ค่ะ” ลินดาที่โดนชวนแบบนั้นก็จำต้องตอบตกลงยินยอมไปร่วมรับประทานอาหารมื้อกลางวันด้วยความจำใจและต้องฝืนทนมองหน้าผู้ชายคนนั้นต่อไป
“งั้นผมไปก่อนนะครับ” ทั้งสองโค้งให้แก่กันแล้วจีระวัฒน์กับเจมส์พร้อมด้วยลินดาก็สาวเท้าเดินออกมาจากห้องประชุมพร้อมกัน พ่อเจมส์บอกไปยังหญิงสาวรุ่นลูกเมื่อเห็นว่าเธอเปิดกระเป๋าสะพายแล้วหยิบกุญแจรถออกมา
“ไปรถลุงด้วยกันนะแล้วเดี๋ยวขากลับลุงจะให้เจ้าเจมส์ขับมาส่ง”
“เอ่อ ลินว่า...” ลินดาที่ไม่อยากไปรถคันเดียวกับเขาก็ตอบเลิ่กลั่กแล้วยิ่งขากลับจะให้เขามาส่งด้วยมีหวังเธอไม่ได้กลับมาบริษัทแน่
“เดี๋ยวลินขับรถตอนไปดีกว่าค่ะคุณลุง คือลินมีธุระที่ต้องไปจัดการต่อน่ะค่ะ”
“เอาแบบนั้นเหรอ งั้นก็ได้ เจ้าเจมส์เราจะไปกินอาหารร้านไหน” พ่อเจมส์ยิ้มอย่างอบอุ่นถ้าเด็กสาวต้องการแบบนั้นเขาก็พร้อมที่จะเข้าใจ
“งั้นไปร้านอาหารไทยแถวถนนxxxแล้วกันครับพ่อ ว่าแต่น้องลินจะไปธุระที่ไหนต่อเหรอ”
