“ก็จะพาไปห้องฉัน” เขาไม่พูดเปล่าแต่สาวเท้าเดินเข้าไปจับต้นแขนของคนตัวเล็กให้เดินเข้าไปใกล้รถยนต์คันหรูของเธอ ลินดาเบิกตากว้างตกใจที่เห็นเขาทำแบบนั้นกับร่างกายเธอ สองมือเล็กพยายามผลักไสไล่คนตัวโตนั้นให้ออกห่าง
“อะไรนะ อย่า อย่าเข้ามานะ! ไม่ ฉันไม่ไป ไม่ไปแล้ว..” เธอยืนยันเสียงแข็งไม่ว่าอย่างไรเธอจะไม่ไปเหยียบยังที่แห่งนั้นแล้ว
“ไม่คิดถึงเหรอ” เสียงทุ้มพูดขึ้นอีกครั้งซึ่งนั่นทำให้เธอเงยหน้ามองเขาด้วยความสงสัย ที่แห่งนั้นมีอะไรที่ทำให้เธอต้องคิดถึงได้ด้วยเหรอ ที่นั่นมันก็มีแต่สิ่งที่ทำให้เธอไม่อยากนึกถึงมันอีก แล้วโดยเฉพาะไอ้ผู้ชายตรงหน้าคนนี้ด้วยแล้วยิ่งทำให้เธอไม่อยากมองเพราะยิ่งมองก็ยิ่งทำให้เธอเจ็บและรู้สึกเกลียด
เกลียดทั้งเขาทั้งพี่พายุ...
เจมส์โน้มใบหน้าเข้ามาใกล้ มือเล็กยกขึ้นดันหน้าอกของเขาเอาไว้เพื่อกันไม่ให้เขาเข้ามาใกล้มากไปกว่านี้ ใบหน้าสวยหันมองไปทางอื่นพลางพูดตอบกลับแรงทั้
