“ทับทิมจ๋า... ทำอะไรอยู่จ๊ะ”
โก้มองแล้วว่าปลอดคน เห็นทับทิมกำลังตากผ้าอยู่ที่ราวผ้า แลซ้ายแลขวา ก่อนลากทับทิมไปมุมต้นไม้ใหญ่ข้างราวตากผ้า สวมกอดแนบแน่น จุมพิตอย่างแสนคิดถึง
“พี่โก้ทำอะไร เดี๋ยวใครมาเห็นเข้า” ทับทิมทุบตีไอ้โก้อย่างมีจริต
“ไม่มีใครหรอกจ้ะทับทิมจ๋า คิดถึงจังเลยไม่ได้ชื่นใจหลายวันแล้ว” ไอ้โก้มองทับทิมด้วยสายตาเป็นประกายแพรวพราว
“หือ...พี่ ตรงนี้เหรอจ๊ะ จะดีเหรอ”
ทับทิมมองตอบอย่างท้าทาย เอานิ้วกัดเบาๆ อย่างยั่วยวน สายตามองไปทางห้องพักอย่างเชิญชวน
ไอ้โก้หัวเราะอย่างถูกใจ คิดว่าลาภปากแล้วคราวนี้ ก่อนตวัดแขนอุ้มร่างอวบอิ่มเดินลิ่วเข้าไปในห้องพักของทับทิม และไม่ลืมลงกลอน ล็อกประตูแน่นหนากลัวมีคนเปิดเข้ามา
“คิดถึงทับทิมเหลือเกิน”
โก้วางร่างอวบอัดเย้ายวนไปบนที่นอนขนาดพอเหมาะในห้องนอนของทับทิม
ทับทิมยิ้มยั่วก่อนเอามือลูบไปบนหน้าของไอ้โก้ พร้อมกับแลบลิ้นออกมาเลียริมฝีปากอ
