“วันนั้นพี่นอนดิ้นอยู่นานดึงเชือกออกมาจากมือได้สำเร็จ แต่กระท่อมบ้านั่นมันดันมาถล่มใส่พี่อีก”
แทนคุณพูดถึงเหตุการณ์วันนั้น นึกทบทวนถึงเรื่องราวได้เป็นอย่างดี ไม่รู้จะขำหรือจะโกรธเธอดี
พนิดาหัวเราะอย่างถูกใจก่อนพูดว่า
“สมน้ำหน้าค่ะพี่หนึ่ง อยากหื่นดีนัก วันนั้นพริกหวานรู้สึกว่าตัวเองใจง่ายมากๆ เลยที่ยอมพี่หนึ่ง แล้วก็กังวลไปหมด”
พนิดาเงยหน้าขึ้นพูดกับสามี มือเรียวลูบใบหน้าหล่อเหลาขณะนึกถึงเหตุการณ์วันนั้น
“ตอนนี้เลิกกังวลได้แล้วสินะ เพราะพี่ก็รับผิดชอบแล้ว ไม่เพียงแค่รับผิดชอบ หลังจากวันนั้นเป็นต้นมาน้องพริกหวานขโมยหัวใจของพี่ไปด้วย พี่คิดถึงน้องพริกหวานทุกลมหายใจเข้าออก เรียกว่าอาการหนักเลยล่ะ รู้ไหมพี่อุตส่าห์ไปที่ตลาดทุกวัน เพราะคิดว่าต้องเจอกันที่นั่นเหมือนเคย แต่กลับผิดหวังทุกวัน”
แทนคุณเล่าความหลังเมื่อครั้งนั้นให้หญิงสาวฟัง
“พริกหวานไม่กล้าออกจากบ้านเลยค่ะ ถึงจะดูว่าตัวเอง
