เรียวลิ้นอุ่นจัดแทรกเข้าไปในโพรงปากหอมหวานอย่างติดอกติดใจ กดจุมพิตหนักหน่วง สูดความหวานจากปากบางอย่างคนเอาแต่ใจ
เมื่อจุมพิตจนพอใจจึงถอนใบหน้าออกเชื่องช้า มองหญิงสาวในอ้อมแขนด้วยสายตาเป็นประกาย ริมฝีปากบางเผยอน้อยๆ อย่างเชิญชวน ร่างบางเปลือยเปล่าซุกซบยั่วเย้า
“น้องพริกหวาน ยั่วพี่เหรอ”
แทนคุณพูดเสียงพร่า เมื่อมองเห็นร่างบางอ่อนระทวยบนร่างเขา แต่เป็นภาพที่ช่างยั่วยวนเขาเป็นบ้า
“พี่หนึ่ง ปล่อยพริกหวานไปเถอะ”
หญิงสาวอ้อนวอนขณะที่ร่างบางยังซบกับร่างเขา อย่างหมดแรงต้านทาน
แทนคุณก้มลงหอมแก้มเนียนอีกฟอดใหญ่ เพราะหักห้ามใจไม่อยู่ เขาเป็นโรคติดหอมแก้มเธอไปแล้ว แก้มเนียนแดงเรื่อดูช่างหน้ามองนักในอ้อมแขน
“พี่ไม่ปล่อยน้องพริกหวานไปหรอก”
แทนคุณพูดเสียงทุ่มหวาน กอดกระชับร่างบางแนบแน่น
พนิดาหลับตาลงอย่างอ่อนแรง เธอคงหวังลมๆ แล้งๆ ที่เขาจะปล่อยเธอไปจากที่นี่ สมองกำลังครุ่นคิดอย่างหนักที่จะหน
