พี่ทัพชอบเด็กมากถึงขนาดที่พาฉันไปซื้อของมาบริจาคให้กับบ้านโอบอารี แล้วบริษัทของพ่อเขาก็บริจาคให้บ้านเด็กกำพร้าหลายแห่งทุกปีอีกด้วย
เขาบอกกับฉันว่าเข้าใจดีว่าการขาดหายอะไรไปมันเป็นยังไง บางส่วนที่ขาดหายและยากที่จะหามาเติมเต็ม
แต่ตอนนี้ส่วนที่เขาขาดหาย ฉันจะเป็นคนช่วยเติมเต็มเอง..
ปลายเท้าของฉันชะงักอยู่ที่หน้าประตูห้องนอน มองคนตัวสูงที่ปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตแหวกลากยาวจนถึงหน้าท้อง กำลังงุ่นง่านกับของบางอย่างในมือ ก่อนจะยกยิ้มมุมปากทันทีที่เห็นฉันเดินเข้ามา
“วันนี้ตามใจหน่อยได้มั้ย” เขาแยกยิ้ม แต่ช่างเป็นรอยยิ้มที่เอาเสียวสันหลังวาบอย่างบอกไม่ถูก
“แค่แต่งชุดนี้ยังไม่ตามใจอีกหรอคะ”
“อีกอย่างไม่ได้หรอ”
“อยากกินอะไรล่ะคะ วันนี้จีนเลี้ยงพี่ทัพเอง”
พูดจบฉันก็งุดหน้าคางชิดอก มือก็คอยดึงกระโปรงที่สั้นเต่อจนเห็นแก้มก้นด้านหลัง มีเพียงแค่จีสตริงเส้นเดียวปกปิดเอาไว้
เสื้อที่ใส่ก็รัดแน่นจนกระดุมแ
